 алI алды менен бирдей. Алга басуу. Алда болуу.
АЛ II з
т. 1. Күч, кубат, дарман. Бул Көкдөөнүн аюусу байло
до турат алы жок («Эр Төштүк»). Андан көрө эг |
алаI сын. 1. Ак менен башка түстөрдүн аралаш келген тү
ү. Менин ала топу, өзбекче чапан кийип отурганым
бамдын көзүнө көрүнө калды (Барпы). Жерге ала шал |
алаазат. 1. Эки сандын кошулган жеринин ич жагы, чат.
2.
Шымдын, ич кийимдердин чатка туш келген жери, кош
лган жери. Шымдын алаасы.
♦ Алаасы жок шым — |
алаагансын. Көп алуучу, алганды
жакшы көрүүчү. Береген к
лум алааган (макал). |
алааматзат. Табигый кырсык, оор мүшкүл, катуу бороон-чапк
ын, кыйынчылык, шумдук. Айлана алай-дүлөй түшүп, а
ман менен жердин арасында алаамат болуп жатканс |
алабармансын.. Шашкалаңдаган, ана-мынаны көп байкабаган, ал
ды-артын көп байкабаган. Ыйлаак [Мамырдыкына] кел
енде даалдап алабарман жүрө берүүчү (Байтемиров) |
алабармандаэтиш. 1. Токтоо болбой, шашкалактоо, алды-артын көп
байкабоо. Самар стройдон алабармандап кыйкыра с
йлөдү (Таштемиров).
2. Шашылгандыгы байкалып бир |
алабарманданалабарманда этишинин өздүк мамилеси. |
алабармандаталабарманда этишинин аркылуу мамилеси. |
алабармандооалабарманда этишинин кыймыл атоочу. |
алабатазат.. Күлүнөн шакар жасала турган куурай өсүмдүк.
Биз алабата аралашкан куурайдан эки күн чаап жый
ап койгонбуз (Жантөшев). Тегерек аянтчаны меңдуб |
алабугазат. Тузсуз сууларда жашоочу канаттары кызгылт т
стөгү балык. |
алагайсын. Көзү бакыракай, көзү алайган. Алагай көзү жум
улуп Акырет көздөй жөн тартып («Манас»). |
алагарсын.. Көзү бакыракай, алагай, чоң. Алагар көзү чолп
ондой, Ай кулагы калкандай, Бендеден артык шер ош
л («Манас»). |
алагдызат. Ойдун, санаанын көңүлдүн башка нерсеге бөлүн
дү болушу, ойду бир жерге топтой албагандык, алак
ыгандык. Ага алагды болбой, башка иштериңди иште |