 чаалыэтиш. Талыгуу, кубаты кетип алсыроо, алсыздануу. Т
алыкпас элем—талыдым, Арстан элем — наалыды
м, Чабышып жүрүп чаалыдым («Сейтек»). Күүсүн | чаалыгуучаалык этишинин кыймыл атоочу. |
чаалыкэтиш. Чарчоо, көпкө иштөөдөн, узак жүрүүдөн ж. б. т
лыкшуу. Канчалык иштеп жатса да, Чаалыкканы били
бейт (Осмонкул). Чаалыккан аттардын соорусунан к | чаалыктырчаалык этишинин аркылуу мамилеси. |
чаарсын. 1. Бир беткей темгил ала түс, жол-жол же чыбыр
ара бирдей дээрлик аралаша келген түс. Жолборсто
й чаар ат менен, Жоодон качпас эр немең («Эр Таб | чааракер |
чаардаэтиш. Чаар кылуу, чаар түргө келтирүү, чаар түс бе
үү. Бетин чаардап койгон тактай. | чаарчыкзат. Эликтин баласы. [Абаз] төмөн караса, кичинеке
коктунун тескей багытында чаарчыгы менен бир эл
ик оттоп жүрөт (Таштемиров). |
| чабааган | чабаганзат. Кабар берүүгө жиберилген адам. Атантай.. жан
аслим болор менен эле туш-тушка чабаган кетти (Сы
дыкбеков). |
чабагандаэтиш. Кандайдыр бир кабар менен же башка жумуштар
менен шашылып чапкылоо, тез, шашылыңкы аракетте
олуу. | чабагандатчабаганда этишинин аркылуу мамилеси. |
чабагандоочабаганда этишинин кыймыл атоочу. | чабаганчы |
| чабадан | чабакI зат. Майда балык. Ойнобосо жаш чабак, Көлдүн көрк
ү болобу? (Бөкөнбаев). Чабагы четте суурулуп, Балы
ы тайдай туйлаган (Тоголок Молдо).
♦Май чабак & |
чабалсын. Алсыз, күчсүз, начар. Чабал десем Табылды, Баа
тыр болгон турбайбы («Эр Табылды»). Бергенин
алган—жамандын иши, ичкенин кускан — чабал | чабалактаэтиш. Алдастоо, тынчы кетүү, көбүнчө денеси ысып ч
ыдай албай тынчсыздануу. Таң атарда [Кенженин] эт
оттой ысып, чабалактады («Жаш ленинчи»). |
чабалактатчабалакта этишинин аркылуу мамилеси. | чабалактоочабалакта этишинин кыймыл атоочу. |
чабалдыкзат. Алсыздык, күчсүздүк, начарлык. [Жылдызкан] өт
өн жылы пахта терүүдө жаштык, чабалдык кылган. (Б
йтемиров). | чабалекейзат. Учтуу ичке канаты бар, ылдам учуучу кичинеке
келгин куш. Чабалекей ир алды, Уя салат дубалга,
алапаным учса дейт, Жем болбостон жыланга (Үмөта |
чабанзат. Белгилүү бир сандагы койлор бекитилип берил
п, алардын багылышына, төлдөшүнө ж. б. жооп берүүч
ү киши, койчу. Жаш чабан Дадыбаев 350 койдон 400 дөн а | чабандесзат. Мыкты улакчы, улак тартууга маш киши; атка жү
үүгө абдан машыккан киши. Мергендер жамбы атышып
, Чабандес улак тартышып («Манас»). |
чабандестикзат. Улак тартууга, атка жүрүүгө машыккандык. —
Эй, Жумаке ай.. Менин атка чабандестигимди билбей
сиңби! (Жантөшев). | чабандоз |
чабарзат. Чабарман, кабар жеткирүүчү. Бүгүнкү барган ч
бардан, Дайындуу кабар салыңыз (Аалы). Жүрүп калд
ээрчип барган чабарын (Аалы).
♦Бетке чабар &mdas | чабарманзат. 1. Кабар берүүчү, кабар жеткирүүчү адам. Жакшы
ат минген чабарман, ал жерге бир жарым саатта бар
ып келиши мүмкүн (Абдукаримов). Чабармандан кеп у |
чабдарсын. Жал-куйругу агыш келген жээрде (жылкыга кара
а). Оюн салып бойтоңдоп, Оюнкарак чабдар тай (Үмөт
алиев). | чабиекей |
=
=