 жааI зат. Дого сыяктуу ийилип, эки башы эшилген кайыш
же бышык чыйратылган жип менен кере тартылып, жеб
е менен атууга ылайыкталган курал. Жаа тартууга ы | жаадыржаа этишинин аркылуу мамилеси. |
жаадыруужаадыр этишинин кыймыл атоочу. | жаакI зат. 1. Адамдын же айбандардын тиштери орногон ас
тыңкы жана үстүңкү бет сөөктөрү. Үстүңкү жаак. Ас
ыңкы жаак. Чап жаак.
2. Бир нерсени тиштетүү, кесү |
жаакташэтиш. Айтышуу, каяша-кайым айтышуу. Мен мунуң мене
н жаакташып отура албаймын («Ала-Тоо»). Жалг
з өгүз кош болбойт, жаакташкан дос болбойт (макал | жаакташтыржаакташ этишинин аркылуу мамилеси. |
жаакташуужаакташ этишинин кыймыл атоочу. | жаактуу сын. 1. Жаагы узун. Чаргын буту-колу тартайып узун,
бети жайык, жаактуу жигит (Сыдыкбеков).
2. Жаагы б
р (курал жөнүндө). Жардамчы уста колундагы жаакту |
жаалзат. Ачуу, каар. Алымкулдун жаалы келе түштү (Абду
аримов). Жаалы келип толгонуп, Жалгыздыгын ойлон
п («Эр Табылды»). | жаала этиш. Баары бир жак, бир пикирде болуп, жалгыз киш
инин оюна койбоо, айласын кетирүү. — Уят кылбай
быз. Шайлап койдук. Боло бер! — деп туш- туштан ж |
жаалашжаала этишинин кош мамилеси. | жаалда этиш. Каардануу, ачуулануу. Жаалдаган Макел Дөө, &
laquo;Коңурбайың кайсы» деп, Колуна айгай салган
(«Манас»). |
жаалданжаалда этишинин өздүк мамилеси. | жаалдануужаалдан этишинин кыймыл атоочу. |
жаалдоожаалда этишинин кыймыл атоочу. | жаалдуусын.. Ачуулуу, каардуу. Жаалдуу суук кыш келди (Осм
онкул). |
| жаамат | жаанI зат. Тамчы түрүндө асмандан түшө турган суу, жам
ыр. Тебетейи жаанга суу болду (Сыдыкбеков).
¨ Ак
жаан к. ак I. Жаан-чачын — жамгыр, кар түрүндө же |
жаандуу сын. Жамгырдуу, жаан жаап турган. [Динар].. өзүн жа
ндуу түндө капчыгайда жалгыз калгандай сезди (Сы
дыкбеков). | жааннам |
жаанчылсын. Жамгыр көп жааган, жаан-чачыны көп. Жаанчыл б
лгон жылы сугарбаса да, ал жерге ак эгин оңколоп
алат (Байтемиров). | жаат зат. 1. Бири-бирине каршы топ, бири-бирине каршы та
рап; мелдеште, оюнда ж. б. өз ара бөлүнгөн тарап. Кө
рдүк бейм баштан өткөрүп, Кесирдүү жаат урушун (Т |
жаатташ I сын. Бир жааттан, жааты бир. Өзүнө жаатташ кишил
рди жыйып сүйлөштү.
ЖААТТАШ II этиш. Жаатка бөлүн
ү, жаат-жаат болуу, жаат болуп каршылашуу. Жаатта | жаатташтыржаатташ этишинин аркылуу мамилеси. |
жаатташуужаатташ этишинин кыймыл атоочу. | жаатчылсын.. Чыр-чатакты жакшы көргөн, элди жаатка бөлүп,
алардын бир тарабынын таламын жактаган. Кайрашты
рып сөз айтып, Жаатчыл кылды элимди (Токтогул). |
жаатчылдык зат. Жаатташканды жакшы көргөндүк, жаатташып кар
машкандык. | жаатчылыкзат.. Жаатка бөлүнгөндүк, бир-бирине каршы турган
эки тараптын өз ара күрөшү. |
жаачы I. зат.. Жаа тартуучу киши. Жазбай аткан жаачыдан,
рттөн кайра тартпастан, Жоо дегенде барчудан (&laqu
o;Эр Төштүк»).
ЖААЧЫ II зат. Буттары тартайган, ж | жабагыI зат. Беш-алты айлык кулун (жазда туулуп, күзгө же
кен маалындагы кулун). Жабагысы тай болду, Жалпы
урту бай болду («Мендирман»). Жабагыны ат бо |
=
=