 аяэтиш. 1. Боор ооруу, жаны ачуу. Жоо аяган — жарал
у (макал). Динарды азыр чоң эне өз ичинен аяды (Сыд
ыкбеков).
2. Кыйгысы келбөө, ыраа көрбөө, бергиси к | аябайтакт. Эң көп; абдан. Аябай жедим. Аябай кургады. Ая
ай ыраазы болду. |
аягызат. Акыры, соңу, бүткөн жери. Бешинчи сүрөттүн жа
а экинчи көшөгөнүн аягы. | аягында |
аяззат. 1. Таза, тунук, ачык. Аяз көк. Аяздын көркү музд
а бар, Алгырдын көркү кушта бар (Токтогул).
2. Бетт
тызылдаткан катуу суук, ызгаар. Бийик чокуларда | аяздуусын. Ызгаардуу суугу бар, аяз болуп турган. [Сагын
ын].. аяздуу түндөгү бийик үнү, аскаларды жаңырты
, алда кайда кетет (Жантөшев). |
аякI зат. 1. Бут. [Чолпондун].. күндөгүгө караганда аяк
илтеши да ыкчам болуп кетти (Байтемиров).
- 2. &nb
sp; &nb | аяккысын. Акыркы, соңку; арт жагындагы. |
аяктаэтиш. 1. Буттап жиберүү, буттан жөлөө. Тышка чыгып [
Бурмаке] мени аяктап, учкаштырып койду (Элебаев).
- 2. &n
| аякталаякта этишинин туюк мамилеси. |
аяктатаякта этишинин аркылуу мамилеси. | аяктооаякта этишинин кыймыл атоочу. |
аялI зат. Эркектин жубайы, жынысы жагынан эркектерди
карама-каршысы. [Жүкөштүн].. аялы өзүнөн бетер эс
үү киши (Сасыкбаев). Кандай аял тууду экен Ленинд | аялдаэтиш. Токтоло туруу, күтө туруу, жай тартуу. А биз
ында аялдап, Арттан бир аз кабар алып кайталык (&la
quo;Ала-Тоо»). |
аялдатаялда этишинин аркылуу мамилеси. | аялдооаялда этишинин кыймыл атоочу. |
аялмет: жаш аялмет — жаш балдарлуу, жаш бала-чакалуу. | аялуусын. Аяган, бергиси келбеген, аянычтуу. Аялуу буюм
. |
аянIзат. Алдын ала билинген белги. Түшүндө аян берүү.
АЯН II ая этишинин өздүк мамилеси. | аяңзат. Акырын же жайыраак баскан басык, жүрүш. Ашыр
ттын аяңына жараша арыштап, кыйкырып коюп келе ж
тат эле (Сыдыкбеков). |
аяңдаэтиш. Жай басуу; шашпоо. Кечээтен бери аяңдап отур
уп, Ушул жерге араң келдим (Жантөшев). | аяңдатаяңда этишинин аркылуу мамилеси. |
аяңдооаяңда этишинин кыймыл атоочу. | аянтзат. 1. Белгилүү бир жердин, мейкиндиктин үстүнкү
ети, белгилүү бир өлчөмдөгү жер. Айдоо аянты. Беш
гектар аянттагы буудай.
2. Үстүнө курулуш курулба |
аянычзат. Жаны ачыгандык, боору ооругандык, аягандык. Ч
оң эненин.. үнү каргылданып, аяныч менен угулду (С
дыкбеков). | аянычтуусын. 1. Боору ооруй тургандай, жаны ачый тургандай,
жанды кейите турган. Кемпирдин аянычтуу сөздөрү
Токтогулду туткундап алгандай болду (Аалы).
2. Аяй |
аярI сын. Айлакер, сыйкырчы, келечегин алдыртан ойлой
билген амалкөй. Сыйкырчы кемпир бар эле, Эл азгыр
ып бүлдүргөн Абдан аяр жан эле («Эр Төштүк»). | аярдаэтиш. Этият кылуу, абайлоо; аялдоо. [Каныбек].. ваго
ндун туткасын кармап, сол бутун аярдап келип тепк
ичке койду (Жантөшев). |
аярдооаярда этишинин кыймыл атоочу. | аярдыкзат. Айлакердик, амалкөйлүк; алдын ала билгичтик.
|
=
=