калыс сын. 1. Туура сүйлөгөн, чынын айткан, баарына теги караган, адилет. Ар кайсыны тең ойлойт Азамат эр ин калысы (Осмонкул).
2. Эки тарапка тең кошулбай, | калыстык зат.1. Туура сүйлөөчүлүк, чынчылдык, баарына теги караган адилеттүүлүк. Жашынан өзүн ак ниеттүүлү ккө, калыстыкка, тактыкка, эмгекке үйрөтүү керек ( |
камыр зат. Нан, кесме жана башка жасоо үчүн унга суу же ээде сүт кошуп жуурулган масса. [Саадат менен Зей неп].. бири камыр жууруса, экинчиси сорпону сапыра | камыра: камырап койбоо — кенебөө, оюна, капарына албо , кам санабоо. Камырабай кайраттанып иштей бер (О монкул). Азырынча камырабай жата бер (Каимов). |
камырабастык зат. Эч нерсени оюна, капарына албастык, кенебест ик, кам санабоочулук. | каада зат.1. Салт, үрп-адат. Калың кыргыз журтунун Каада ын байкап көрөлү («Манас»). Кары билет каада ны, Карчыга билет сонону (макал).
- 2. &n
|
каадалуу сын. 1. Кадырлуу, сыйлуу, барктуу. Темир үйгө каада луу конок чакырды (Сыдыкбеков).
- 2. &nbs
p; Орундуу, | каакым зат. Сары гүлдүү, уругунун учунда үлпүлдөк сабак асы бар өсүмдүк. Жыпар береги аары коно калган ка акымдан көзүн албай мостойду (Сыдыкбеков). |
каала этиш. 1. Жактыруу, көңүлсүнүү, жакшы көрүү. [Омор].. өзү каалап, мектеп багына күзөтчү болгон (Сыдыкбе ков).
2. Тилөө, самоо, эңсөө. Ар ким бактылуу болуун | каалга зат. Короого, үйгө кирүүчү жердеги ачылып-жабылы туруучу жыгачтан же темирден жасалган эшик. Куд ке сырттан кыйкырат: «Каалганы ачкын» — |
каалгуукаалгы этишинин кыймыл атоочу. | каалгыэтиш. 1. Үргүлөө, жарым уйкуда болуу. Каалгып уктап отурат. Жайлоого көчүп баратканда жүктүү төөнүн үстүндө... каалгып отурган Токтогул көчтүн кайсы |
каалгыткаалгы этишинин аркылуу мамилеси. | каалоокаала этишинин кыймыл атоочу. |
каамыт зат. Атты арабага, чанага ж. б. чеккенде мойнуна к йгизүүчү, жыгачтан жасалып, сыртын кийиз жана ка ыш менен каптаган шайман. Аттын мойнун каамыт өй | каамытта этиш. Мойнуна каамыт кийгизүү. Аттарды каамыттап , арабага чек. |
каапIзат. Каар, азап, кордук, кыйынчылык. Ачарчылыктын каабына учураган качкын кыргыздарга өкмөт үй мүл к берип, тундуруп салыптыр. (Сасыкбаев).
КААП II ка | каапыр |
каар зат.. 1. Ачуу, сурдангандык. Каар салып бакырды, Ка натасы Элеман («Эр Төштүк»). Каары келип айк ырып, Карт жолборстой бакырып («Эр Табылды).
- 2.
| каардан этиш. Абдан ачуулануу, каарын төгүү. |
каарданткаардан этишинин аркылуу мамилеси. | каардануукаардан этишинин кыймыл атоочу. |
каардуу сын.1. Ачуулуу. Айдарбек датка басыңкы үн менен ка ардуу айтты (Жантөшев). Жездеси Капсалаң каардуу дам (Бейшеналиев).
- 2. &nb
| каарлуу |
каарман зат.1. Баатыр, эр, кайраттуу. Биз каарман майышпаг н, Душмандардан качпаган (Осмонкул). Ким каарман, ким коркок, Чуу чыкканда көрөбүз («Эр Табылды&ra | каармандык зат.Баатырдык, эрдик. Айыл чарба кызматкерлерини н эмгектеги зор каармандыгын өзгөчө белгилөө кер ек («Советтик Кыргызстан»). |
кааруукаары этишинин кыймыл атоочу. | кааручу зат. Колго чыгуучу жаранын бир түрү. Колуна каару чу чыгыптыр. |
каары этиш. 1. Абдан ысык темирди басып күйгүзүү, куйкал оо.
- 2. &
nbsp; Тызылдатып абдан үшүтүү же ысытуу. Ы | каарылкаары этишинин өздүк мамилеси.
¨ Ичи каарылуу &m dash; өтө ачка болуу, кезерүү. Эчтеме ичпей ичиңер к арылып кетти го? (Каныбек). |