 алаксууалаксы этишинин кыймыл атоочу. | алаксыэтиш. Көңүлүн, оюн башка жакка буруу, көңүлү алагд
ы болуу. Китепке алаксыган Сабыр ошол замат жооп
ерчү эмес (Сыдыкбеков). |
алаксыталаксы этишинин аркылуу мамилеси. | алактаэтиш. Көзүн алаңдатуу, көзүн алаңдата элеңдөө. Ай
адак алактап ашканага жүгүрүп чыкты (Жантөшев). |
алактооалакта этишинин кыймыл атоочу. | алакчысын.. 1. Алдамчы, жалган. О, алакчы дүйнө, кыздар не
ынча кем, мынча кор [деди Батийна] (Сыдыкбеков). Ат
ы калып зэси жок, Алакчы мүшкүл оңбой кал («Сей |
алакчылаэтиш. 1. Тымызын оолактатуу, бөлүү. Башка койлордо
алакчылап өзүнчө жем берилген койлор арпа, күнж
ра, урпак аралашкан жемди бурдуга сугунушту (Убу | алакчылаталакчыла этишинин аркылуу мамилеси. |
алакчылооалакчыла этишинин кыймыл атоочу. | алал |
алалаэтиш. 1. Бир өңдө кылбай ала түскө келтирүү.
2. Бирд
ей көрбөй ала колдоп мамиле кылуу. | алалаталала этишинин аркылуу мамилеси. |
алалооалала этишинин кыймыл атоочу. | алалыкзат. 1. Бирдей эместик, тең карабагандык; бөлө каро
очулук, арамзалык. Атага баланын алалыгы жок (мак
л).
2. Бир пикирде болбогондук, пикир келишпегенд |
аламI: алам саатта же алам заматта — дароо, ары-бери,
бир заматта. Алам уруу — ашыгып-шашуу, алдас ур
уп токтолбоо. Алам уруп агылып, Көбүгүн бүркүп ор | аламанзат. 1. Жабыла качыруу, жапырт кирүү, иретсиз, жапы
т кирген салгылаш, кармаш, күрөш ж. б. Аламанга ки
генде Жааңды үзбөй атып жүр («Эр Табылды»). |
аламандаэтиш. Баш аламан, жапырт кирүү, иретсиз, жалпы, опу
рап-топурап жөнөө, качырып кирүү ж. б. Аламандап к
йкырып, солдаттарды качырып сала бердик (Баялино | аламандаталаманда этишинин аркылуу мамилеси. |
аламандооаламанда этишинин кыймыл атоочу. | аламат |
аламыксын. Бирдей эмес, текши эмес, тегиз, бирдей болбог
н, бирдей түшпөгөн. Аламык эт. Аламык кар. | алаңI: алагды менен бирдей.
АЛАҢ II: алаң көз — алага
, бакырайган көз. — Барбайбыз, бака бар, — де
алаң көз бала берилеп койду («Чалкан»). |
алаңгазарсын. Алды-кийинин байкабаган, аңкоо, аңгөөдөк, жең
ил кыял. Же көпкүлөң, алаңгазар шайтандай, Эч макс
атсыз сызып кетип калгандыр (Аалы). | алаңдаэтиш. Көзүн алайта бакыраңдоо, корккон же чочулаг
ан кебетеде көзүн бакырандатуу. Карыптын көзү ал
ңдап Салиманы издегенсийт (Абдукаримов). Көргөнд |
алаңдаталаңда этишинин аркылуу мамилеси. | алаңдооалаңда этишинин кыймыл атоочу. |
алапI Өзөндүн өзүнүн куймалары менен бирге алгандагы
территориясы. Кара-Суу дарыясынын алабы. Ак-Буура
дарыясынын алабы.
АЛАП II зат. Малга берүү үчүн чө | алапай: алапайын таппай калуу — эмне кыларын билб
й калуу; айласы кетүү, шашып калуу. Алапайын таба
албай, Алактап жөнөп калганы («Манас»). |
аларманзат. Алуучу, ала турган киши; алганды жакшы көргөн
киши. Аларманга алтоо аз, берерменге бешөө көп (м
кал). | аласI: алас-алас — оорудан, ар түрдүү кырсыктардан т
ышкары болсун деген максатта арча түтөтүп ырымдо
одо айтылуучу сөз. Алас-алас, балакеттен калас!
А |
=
=