 айII: ай-аалам — бүт дүйнө, жер
жүзү. Кетти атагың
й-ааламга таралып (Тоголок Молдо).
АЙ III: ай талаа
— ээн, эл жашабаган жер, ээн талаа. Ай далы — |
айбаалызат. 1. диал. Жаа, жаачы.
2.өт. Арык, тартайган. |
айбанI зат. 1. Колго багылган жана жапайы (көбүнчө жыртк
ч) сүт эмүүчү жаныбарлар. Айбан туруп сүйлөгөн, Ж
лкыдан башка Чалкуйрук («Эр Төштүк»). Айбан |
айбанатзат. Жалпы эле айбандар (1-маанисинде). айбандарга
карата берилген жалпы ат. Айбанат тоолуу жердин к
өркү (Бейшеналиев). Жарганаттын жүнү жок, Айбанат |
айбандыкзат. 1. Айбанга тиешелүү касиет, сапат. Айбандыгың
болбосо, Акылың артык бир малсың! («Эр Табылды&r
aquo;).
2.өт. Адамгерчиликке сыйбагандык, адамгерчил |
| айбанчылык |
айбарзат. Каар, сүр, айбат. Жүзүндө айбары бар. |
айбардуусын. Каардуу, сүрдүү, айбаттуу. Арстандай айбарду
. |
айбатзат. Кайрат, каар, сүр. Өзүбүз айбат кылбасак, Ким
изди кимден коргомок (Турусбеков). Арстан Манас б
аатыры Айбатын салып айкырып («Манас»). Алма |
айбаттанэтиш. Сүр көрсөтүү, айбат көрсөтүү, айбат кылуу. А
баттанып акырып, Аскердин алдын жапырып («Ман
с»). Арстандай болгон баатырлар Айбаттана кал |
айбаттанууайбаттан этишинин кыймыл атоочу. |
айбаттуусын. Сүрдүү, каардуу. [Балдар].. тигил берендей орм
йгон айбаттуу карынын сүрүнөн чочулашты (Сыдыкб
ков). Ажыдаардай айбаттуу, Анык жолборс кайратту |
айбаттуулукзат. Сүрдүүлүк, каардуулук. |
айбыгууайбык этишинин кыймыл атоочу. |
айбыкэтиш. Ийменүү, жазгануу, тартынуу, уялуу. Атай жал
ыз чоочун үйгө басып кирүүгө айбыга турган (Бейш
налиев). Келиндерге мен калдым Кеп айтыштан айбы |