 аңчызат. Аң уулоочу, уучу; мергенчи. Алайын деген аңчы
алыстан көрөт (макал). Аңчыболгон кишиге Алгыр та
ган, куш жакшы (Токтогул). | аңчылыкзат. Аң уулоочулук, аң уулоо кесиби; мергенчилик.
рстанбек аңчылыктын жайын, тартибин балдарга ай
а да коюучу (Мидин). Жаш кар аңчылык үчүн абдан ың |
аңшайэтиш. Көбүнесе карып, тиши түшкөн көрүнүштө болуу
. | аңызI зат.. Эгинин жыйнап алгандан кийинки жер. Кыштак
ын балдары аңыз койбой кыдырып, машак терип, бууд
ай жыйнашат (Баялинов).
АҢЫЗ II зат.. Кызыктыруучу, |
аңылдаэтиш. 1. Катуу кыйкыруу. Аңылдап ыйлады. Аңылдап ыр
дады.
- 2. &nb
sp; Ээн, бош калуу, ачык туруу. Үй аңыл | аңылдаксын. Ичине сыр сактабаган, аркы-беркини баамдабай
сүйлөгөн, даалдак. |
аңылдатаңылда этишинин аркылуу мамилеси. | аңылдооаңылда этишинин кыймыл атоочу. |
аңырI зат. Күрөң түстүү, көбүнчө башы кызыл, өрдөккө ок
шош жапайы канаттуу. Ак чардакка кошулуп, Аңырлар
учат аңкылдап (Тоголок Молдо).
АҢЫР II этиш. Таң ка | аңырайэтиш. 1. Арасы чоң ачылып туруу, оңурайып көрүнүү.
е жогорку жакта аңырайып турган коктунун оозуна
бери чубап чыккан аттуу-жөөлүүлөр кыштакка кара |
аңыракайсын. Аңырайган, арасы абдан ачык, кең. | аңыраңдаэтиш. 1. Жулунган, күпүлдөгөн көрүнүштө болуу (көб
нчө кең таноолуу, мурду келтегирээк кишилер жөнү
ндө). — Чыгарамын! — деп далдалчы аял аңыраңд |
аңыраңдатаңыраңда этишинин аркылуу мамилеси. | аңыраңдооаңыраңда этишинин кыймыл атоочу. |
аңыртзат. Дейт-дейт, имиш-имиш сөздөр. Аңырттын айыл ар
сына жайылганына бир жумача болуп калган (Жантөш
ев). | |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
=
=