 чалыраңдоочалыраңда этишинин кыймыл атоочу. |
| чалыш I зат. Таза кандуу тукум менен жөнөкөй тукумдун ор тосунан чыккан аргын (көбүнчө жылкы жөнүндө). Жыг п алдың, Атакан, Тоялынын чалышын (Токтогул). Чалы |
| чалышта этиш. Буту туз шилтөөгө келбей калуу, темтеңдеген дей басуу. [Акимдин] буту чалыштап, теңселип бара атат (Сасыкбаев). |
| чалыштоо чалышта этишинин кыймыл атоочу. |
| чама I зат. 1. Кандайдыр бир ишти иштөөгө жетерлик күч, к убат, дарман, ал. [Чапандын] бүчүлүгүн чечип отуру га [Татыбектин] чамасы келген жок (Байтемиров). Ба |
| чамала этиш. 1. Чамасын болжоо, болжолдоо. Кашаттан кабар берди го, Чамалап сенин алыңды («Эр Табылды» ). 2. Жакындоо. Кырктарга чамалап калган кызыл тор |
| чамалаш такт. Бирдей дээрлик, тең чамалуу, барабар, катарл аш, жакын. Мурат атынын оозун тартып, анын [Күлжан ын] арка жагынан ага чамалаш желдирди (Байтемиро |
| чамалек: чай-чамалек к. чамек. |
| чамалоо чамала этишинин кыймыл атоочу. |
| чамалуу сын. 1. Кандайдыр бир өлчөмгө, санга жакыныраак, бо лжол менен алганда кандайдыр бир өлчөмдө, санда. еле жаткандар он беш чамалуу (Сыдыкбеков). 2. Анча |
| чамасы мод. Болжолу, сыягы. Келин атка конгонуна ары кетс е эки жыл болгондур, чамасы ошондой көрүндү (Убук ев). Чамасы, жаандын басылчу түрү жок («Ала-Тоо& |
| чамбыл сын. Бозомук, ылай чачырагандай түс, ботала. Окшош жээрде кашкалар, жалаң чамбыл кашкаларга айланг н (Жантөшев). ♦Боз чамбыл — киргил, тунук эм |
| чамгарак зат. Түндүккө каршы терши сайылуучу, ийилип жасал ган ичкерээк, узун жалпак жыгачтар. Коломтодогу ч ала күйгөн чычаланын көк түтүнү созулуп чамгарак |
| чамгаракта этиш. 1. Өйдө көтөрүлүп булгалактоо. Куйругу чамга рактаган Бөрүбасарын ээрчитип, [койчу], койду жай п жөнөдү (Абдумомунов). 2. өт. Чакчарылуу, көтөрүл |
| чамгарактат чамгаракта этишинин аркылуу мамилеси. |
| чамгарактоо чамгаракта этишинин кыймыл атоочу. |
| чамгыр зат. Түбү жоон болуп чыгып, желүүчү жашылча өсүмд гү жана анын тамыры. |
| чамда этиш. Ылдамдоо, ыкчамдоо, тездөө, шашуу, шашылуу. К етмен чаап жаркырап, Чамдагыла колхоздо (Барпы). Ч амдагыла, эртең да күн ачык болот экен (Сыдыкбеко |
| чамдан чамда этишинин өздүк мамилеси. |
| чамдат чамда этишинин аркылуу мамилеси. |
| чамдоо чамда этишинин кыймыл атоочу. |
| чаме зат. Чайдын кайнатылып, даамы чыгып бүткөндөн кий инки калдыгы. |
| чамек: чай-чамек же чай-чамалек — чай жана ошол сыякту у майда-чуйда тамак аштын жалпы аты. |
| чампа зат. Кол менен чапкылап жасалган уйдун тезеги; жа па. |
| чампала этиш. Чампа кылуу, чапкылап, жампа түрүнө келтирү . |
| чампалоо чампала этишинин кыймыл атоочу. |
| чамын этиш. 1. Жулунуу, жулкунуу, атырылуу. Күүлөнүп тулп ар чамынат, Күбүрдөй көбүк жамынат (Аалы). Ак жолб рстой чамынып, Айкырып атка мингенде («Манас&ra |
| чамынды зат. Жыгачты кескенде, чапканда же жонгондо түшкө н майда бөлүкчөлөр. Уста балтасын чапкан сайын ча мындылар анын тегерегине ак ала болуп толо берди |
| чамынуу чамын этишинин кыймыл атоочу. |
| чан I зат. Кылычтын, канжардын сабы.
ЧАН II этиш. Теңсин бөө, өзүнө тең деп эсептебөө, өзүнөн төмөн саноо, емсинтүү. Кыз алган жарды жаман деп, Акылың болсо |
| чаң I зат. 1. Аба менен көтөрүлүүчү же кандайдыр бир не сенин үстүнкү бетине ылдам жугуучу жеңил кургак, эң майда тозоң. Бүгүн эртең менен күн жаап басылг |
| чана I зат. Кардын же муздун үстү менен жылгаяктатып сү йрөп жүрө турган жалпак тамандуу жүк ташуучу же к иши түшүп алуучу транспорт каражаты жана ушунун |
| чанаа туурасы: чана. |
| чанак зат. 1. Көздүн чарасы. Темирдин көз чанагы жашка то ло түштү (Жантөшев). 2. Өсүмдүктүн буласын каптап урган кутуча, кабыкча. Пахтаны терсең таза тер, Ч |
| чанач зат. Кымыз, айран сыяктуу суюктуктарды куюп алып үрүү үчүн колдонулуучу эчкинин туюк союлган тер синен жасалган идиш. Идиш жок, кымызды чаначтан э |
| чаңгыл сын. Ачык түстө эмес, киргил, бозомук киргил. Бийи теги чаңгыл тумандан сызылып өткөн айдын алсыз н уру (Аалы). Сүлүктү тоолору боз чаңгыл болуп тунжу |
| чаңгылдан этиш. Чаңгыл түскө кирүү, чаңгыл болуу. Темир уста кана цехи боз чаңгылданып, ширенди жыттанып, калд ыр-күлдүр этет (Сасыкбаев). |
| чаңгылдануу чаңгылдан этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңгылт чаңгыл менен бирдей. |
| чаңгыт сын. Бозомук, суюк киргил, боз, өңү бир аз гана бур лган, чаңыт. Эртең менен чаңгыт жарма жасап ичип турабыз (Элебаев). |
| чанда такт. Анда-санда, бирин серин, сейрек. Күлжандай к з чанда чыгат (Байтемиров). Деги, чанда бири-бири олбосо, [Карпыктыкына] эл көп барчу да эмес (Элеба |
| чаңда этиш. 1. Чаң көтөрүлүү, чаң чыгуу. Көптөн бери күн ж аабай, чаңдап жатуучу жолдор жаанга жуурулду (Бай темиров). 2. өт. Чаң салуу, чуу түшүрүү. Ал кезде кө |
| чаңдаак чаңдак менен бирдей. |
| чандай этиш. Курсагы бөтөнчө чоң көрүнүштө, көбүңкү көрү нүштө болуу. Деп Базарбай Түкүйгө Чандайып турат мактанып (Үмөталиев). Өлгүдөй тоюп чандайып, Жоо с |
| чандайт чандай этишинин аркылуу мамилеси. |
| чаңдак сын. Чаңдуу, чаң көп чыга турган, чаңдай берүүчү. Ч аңдак жол. |
| чаңдат 1. чаңда этишинин аркылуу мамилеси.
2. чаңдаштыр м нен бирдей. |
| чаңдаш этиш. бот. Өсүмдүктөр чаңдары аркылуу урукташуу. |
| чаңдашты Р чаңдаш этишинин аркылуу мамилеси. |
| чаңдашуу чаңдаш этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңдуу сын. Чаңы көп, чаңы бар, чаң баскан. Кампанын чаңду у деми өпкөнү кысат (Айтматов). Чаңдуу чөлдө сейре к коён болчу эле, Чыктуу чөпкө бүйрү чыга тойбого |
| чандый чандай менен бирдей. |
| чандыр I зат. Ичтин санга жакын төмөнкү бөлүгү. Атымды ул м-улам чандырга чапкылап коём («Ала-Тоо»). Ч АНДЫР II этиш. Бирөөгө (көбүнчө эркек аялга, же аял |
| чандырла этиш. Чандырдан ала бастыра тартып, ээрдин эки ка талынын аяк жагы менен бириктире байлоо. |
| чандырлоо чандырла этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңк туур. Катуу нерсе металлга тийген сыяктуу чыккан кыска, ачуу дабышты билдирүүдө колдонулат. |
| чаңка этиш. 1. Суусоо, абдан суусоо. [Кычандын] тили оозун а батпай кургап, чаңкап чыкты (Бейшеналиев). 2. өт. Эңсөө. [Мукай] илим-билим деп чаңкаган кыргыз жашт |
| чаңкай I сын. Ачык, абдан ачык, ачык даана. Чаңкай түш Ысык -Көлдө баратабыз, Жылмайып көлдүн бетин карашабы (Маликов). ЧАҢКАЙ II этиш. Ачык болуу, кирсиз, туну |
| чаңкат чаңка этишинин аркылуу мамилеси. |
| чаңкаюу чаңкай этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңкоо чаңка этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңкый чаңкай II менен бирдей. |
| чаңкылда этиш. 1. Чаңк-чаңк эткен дабыш чыгаруу. [Акбар] чаңк ылдаган балканын үнүн улап устаканага кирди (Убу еев). 2. Кулакка жагымсыз чаңк-чаңк эткен ачуу үн |
| чаңкылдат чаңкылда этишинин аркылуу мамилеси. |
| чаңкылдоо чаңкылда этишинин кыймыл атоочу. |
| чаноо чана этишинин кыймыл атоочу. |
| чануу чан этишинин кыймыл атоочу. |
| чанч этиш. Саюу, сайгылашуу. Ар бир эчкинин өлүмү жаным а ийне чанчкандай батат (Элебаев). |
| чанчкак зат. Белди же дененин башка мүчөлөрүн сыздатып, с йгылаштырып оорутуучу оору. |
| чанчуу чанч этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңылда этиш. Чаң-чуң эткен ачуу үн чыгаруу. |
| чаңылдоо чаңылда этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңыр этиш. 1. Үнүн ачуу чыгаруу, үнүн ачуу чыгарып айкыр уу, кыйкыруу, бакыруу. Безилдеп кез-кез, ачуу-ачуу чаңыргандай болсо, кыштакты башына көтөрөт (Сыды |
| чаңырт чаңыр этишинин аркылуу мамилеси. |
| чаңыруу чаңыр этишинин кыймыл атоочу. |
| чаңырык зат. Ачуу чыккан кыйкырык, бакырык, чаңырган айкы ык. Ал [Мамбеткул] чаңырыкты улап, ылдамдай басты (Каимов). — Биздин Акия чаңырыкты салганда кула |
| чаңыт сын. Бозомук, киргил суюк, чаңгыт. Чаңыт жарма.
ЧА ЫТ II этиш. Чаңдатуу. Араба кампаны көздөй жолду ч ңыта жөнөп кетти (Абдукаримов). |
| чаңытта этиш. Бозомук тартуу, суйдаң тартып боз түшкөндөй көрүнүү, чаңыт көрүнүштө болуу. |
| чаңыттал чаңытта этишинин туюк мамилеси. |
| чаңыттат чаңытта этишинин аркылуу мамилеси. |
| чаңыттоо чаңытта этишинин кыймыл атоочу. |
| чап I зат. 1. Ичтин төмөн жагы менен сандын кошулушкан ериндеги жука, такыр жери (көбүнчө малга карата). [Карышкырга] бир бээсинин чабын жардырып, Чымыр д |
| чапан зат. Көбүнчө этеги тизеден ылдый, узунураак тигил ген сырт кийим. Эшикти шарт ачып, чапанын желбеге жамынган Сурмаш чыга келди (Жантөшев). |
| чапкы чалгы менен бирдей. |
| чапкын зат. 1. Башка элге, тууга ж. б. кол салып чаап алуучу лук, кыргын салышкан чабыш. Жыйнасам деген нээтим бар, Кыргын-чапкын көп көрүп Кыйрынан азган элим |
| чапкында этиш. Катуулап чаба жаай баштоо, удургуп, күчөп жа ай баштоо (көбүнчө кар, жаан жөнүндө). Ойдо жок кат уу шамал менен бирге кар боройлоп жаап, алдыдан у |
| чапкындоо чапкында этишинин кыймыл атоочу. |
| чапкынчы зат. Кол салып, чаап алуучу, чапкынга, чаап алууга катышуучу. |
| чапкынчылык зат. Чаап алуучулук, чаап, тоноп алуучулук, жоокер чилик. |
| чапта этиш. 1. Бүтөө, бекитүү, бүтөп таштоо. Чаптаган ок.
2. Жабыштыруу. [Талгат] кээсин кайчы менен кесип ал ып, альбомуна чаптап жатат («Жаш ленинчи»). |
| чаптал чапта этишинин туюк мамилеси. |
| чапталуу сын. 1. Чаптап бекитилген, чапталган. Патрон ташта чапталуу он эки жез бар (Сыдыкбеков). 2. Жабыштыру , жабыштырылган. Аттуу киши алик алды да, чөнтөгү |
| чаптат чапта этишинин аркылуу мамилеси. |
| чаптоо чапта этишинин кыймыл атоочу. |
| чаптыр чап этиштеринин аркылуу мамилеси. |
| чапчаң сын. 1. Шамдагай, тез, ылдам (кыймыл-аракет жөнүндө) . Берки үчөө ителгидей жетти чапчаң, фашисттер ай ылгандай акылынан (Үмөталиев). Анархан өзү дагы ч |
| чапчаңдык зат. 1. Шамдагайлык, ылдамдык, тездик. Алымкул курж унду алып, чапчаңдык менен ийнине салды (Абдукари мов). 2. Тез кызууланып кетүүчүлүк, кызуу кандуулу |
| чапчуу чапчы этишинин кыймыл атоочу. |
| чапчы этиш. 1. Апчып алуу, апчып кармоо, аткып кармоо. Тем ир сол колунун карысын оң колу менен чапчып, сенд ректей түштү (Жантөшев). 2. Эки астыңкы буту менен |
| чапчыт чапчы этишинин аркылуу мамилеси. |
| чапчыш чапчы этишинин кош мамилеси. |
| чар I зат. Дан эгиндеринин учкуну. [Кырмандын четинде]. . буудайдын азыраак чары чогулбай жатат (Жантөшев ). ♦Чар учкандай — баш аламан, иретсиз, тарти |
| чара I зат. 1. Тамак-аш салуу же куюу үчүн колдонулуучу а р кандай металлдардан жасалган, ооз жагы жайык ке лген тегерек чуңкур идиш. Казандагы эт булоолону |
| чарабзал чарапзал менен бирдей. |
| чарай : орой көз чарай к. орой I. |
| чарайна I зат. Илгерки убакытта согушка чыкканда төшүнө т ртып кийүүчү такта темир. Темир туулга башында Ч райнасы тагылуу («Курманбек»). Табылды кырк |
| чарана зат. Жаңы туулган жаш төлдүн, жаңы төрөлгөн жаш ба ланын үстүнө жабышкан желим сыяктуу илээшкен зат . [Уулумду] чаранадан чайып, түн уйкумду, күн тыным |
| чарапзал зат. диал. Маки. |
| чарба зат. 1. Белгилүү бир коомдун өндүрүш мамилелерини жыйындысы, өндүрүш жолу. Социалисттик чарба. Нат уралдык чарба. Товардык чарба. Капиталисттик чар |
| чарбадар зат. диал. Чарба жумуштары менен күн көргөн, көбүн чө мал чарбачылыгы менен кесиптенген, өз алдынча анча-мынча чарбасы бар адам. Чарбадар алек мал ме |
| чарбак зат. 1. Короо-жайды, огородду ж. б. айландыра курчаг ан дубал, тосмо. 2. Бак-дарак, короо-жай, огороддун жалпы аты. Чарбак тараптан сайраган булбулдун үн |
| чарбакер чарбадар менен бирдей. |
| чарбалуу сын. Чарбасы бар, чарба күткөн, мал күткөн. Аларды орто чарбалуулар дейт (Сыдыкбеков). |
| чарбалык сын. Чарбага таандык. Чарбалык жумуштар. |
| чарбачы зат. Кандайдыр бир мекеменин, ишкананын ж. б. чарб сы жагында иштөөчү, чарба жагын тейлөөчү адам. &mda sh; «Газик» менен келиптир, аксакал! — Анда |
| чарбачыл сын. Чарба иштерине камкор, чарбачылыкка бүйрө (а ам жөнүндө). [Мукайдын] атасы чарбачыл адам болго дуктан, огороду бак-шактуу келип, алмалары да көп |
| чарбачылык зат. Жалпы эле чарба жумуштары, чарба иштерин жүр үзүүчүлүк. Айыл чарбачылыгы. Мал чарбачылыгы. |
| чарбы сын. Майда. Чарбы мал. |
| чаргыт этиш. Түз, так айтпоо, буйтактатуу, башка сөзгө ал ксытуу. Каныбектин кайталап сураган суроосуна ч ргыткан жоопторду берип тим болду (Жантөшев). Көп |
| чаргытуу чаргыт этишинин кыймыл атоочу. |
| чарда этиш. 1. Чурулдаган добуш салуу (бакага карата). Ба кактуу көлчүк суусунда, Бакалар чуулдап чардага (Маликов). 2. Сайроо. Топтолушуп чардаган Куштар |
| чардай этиш. Чандыйып көбүү, дардайып чоң көрүнүү (көбүн ө курсак жөнүндө). Бетеге жеп суналып, Бээлер жат т чардайып (Осмонкул). |
| чардайт чардай этишинин аркылуу мамилеси. |
| чардак : ак чардак — жумшак калың жүндүү, буттары кыск келген сууда сүзүүчү канаттуу. Ак чардакка кошу уп, Аңырлар учат аңкылдап (Тоголо Молдо). Кандайд |
| чардаңда этиш. Чердеңдөө, чардайган курсагы менен кыймыл-а ракетте болуу. |
| чардаңдоо чардаңда этишинин кыймыл атоочу. |
| чардары зат. Ар түрлүү нерселерден бириктирилип жасалган аралашма дары. Карга бий ар бир үч күн өткөн сайы Сагындын жараатына.. дүйүм чөптүн тамырынан, бүр |
| чардоо чарда этишинин кыймыл атоочу. |
| чаржайыт сын. Баш аламан, туш келди, иретсиз, чачкын. Бизди өрүнгөн жумуштарга эле чаржайыт жумшай беришет ( «Советтик Кыргызстан»). |
| чарк I зат. Күч, кубат, ал, чама, маани-жай. Чарпышкандын баарына Чаркы жетер эр экен («Манас»), Качып жүрүп аралап, Өз чаркымды чамалап (Тоголок Молдо). |
| чаркап зат. Чөптүн, эгиндин ж. б. үймөгү. |
| чаркапта этиш. Чаркап кылып үйүү. |
| чаркаптоо чаркапта этишинин кыймыл атоочу. |
| чаркар зат. Сарай, мал сарай; топон сакталуучу жай. Күрөп бер көңдүү чаркарым Пулуман жумшап айтамын (Барп ). Талаадагы саман-топонду байдын чаркарына жетк |
| чаркта чарыкта менен бирдей. |
| чаркылда этиш. Чарк-чарк этүү, чарк-чарк эткен үн же дабыш ч ыгаруу. Көлүндө куусу жаркылдап, Түрдүү куштар ча ркылдап («Эр Табылды»). |
| чаркылдоо чаркылда этишинин кыймыл атоочу. |
| чаркыра этиш. Чар-чар эткен созулуңку ачуу үн, дабыш чыгар уу. Асман жактан чаркырап, Ач кыйкырык угулду (« ;Эр Төштүк»). ..Дүмүрөңдөп окопту, Тепсеп жатат |
| чаркыроо чаркыра этишинин кыймыл атоочу. |
| чарпая зат. Көбүнчө көлөкө, салкын жерлерге же үйдүн ичи е жайлаштырылган, отурууга ылайыкталып тактайда н жасалган секиче. Каныбек акырын басып келип, ча |
| чарпуу чарпы этишинин кыймыл атоочу. |
| чарпы I: чала-чарпы к. чала.
ЧАРПЫ II этиш. 1. Чапчуу. Далда чы отко күйүп бараткандай, Бакырды чалды муштап ала чарпып (Аалы). 2. Жете чайпалуу, жете кайтуу, т |
| чарпыл чарпы этишинин туюк мамилеси, |
| чарпынды зат. Серпинди, кандайдыр бир нерсенин бөлүкчөлөр . ..Кокус Сатарга карата сөздүн чарпындысы тийсе,. . Кадимкидей күүлөнүп кирмекчи (Таштемиров). |
| чарпыт: чала-чарпыт к. чала. |
| чарпыш этиш. 1. Кармашуу, алышуу. Бул жел курсак аюусу, Чар пыша турган алы жок («Эр Төштүк»). 2. өт. Чата ташып калуу, талашыптартышып калуу. [Даша] менен |
| чарпышуу чарпыш этишинин кыймыл атоочу. |
| чарт туур. Кубулуштун же кандайдыр бир нерсенин тез бо лгон дабышын же кескин кыймыл-аракетти билдирүүд ө колдонулат. Чагылганы чарт эткен, Нөшөрлөгөн се |
| чартарап зат. Туш тарап, айлана. Бетинде жашыл жайпалат, Эг нге толуп чартарап (Бөкөнбаев). |
| чартылда этиш. Чарт-чурт эткен катуу дабыш чыгаруу. Кайрад н чагылган чартылдап, күн күркүрөп, жамгыр куя ба штады (Каимов). |
| чартылдоо чартылда этишинин кыймыл атоочу. |
| чарча этиш. I. Чаалыгуу, алы, күч кубаты кетүү, шайманы ке түү. Чарчаган Токтогул эч нерсени сезер эмес (Аал ). Аттар бүгүн аябай чарчаган (Жантөшев). Фатима б |
| чарчат чарча этишинин аркылуу мамилеси. |
| чарчоо чарча этишинин кыймыл атоочу. |
| чарчы зат. Квадрат; төрт тарабы бирдей. Ушу бир чарчы бө дү алып калганымда байып кетет белем (Сыдыкбеков ). [Зарыл] төрт чарчы актын четин, кызыл жип учукта |
| чарчыла этиш. Төрт тарабын бирдей кылуу; чарчы формага ке тирүү, узун туурасын бирдей кылып бүктөө. ♦Ча чылап-чөнөктөө — себүү же отургузуу мезгилинд |
| чарчылат чарчыла этишинин аркылуу мамилеси. |
| чарчылоо чарчыла этишинин кыймыл атоочу. |
| чарык I зат. Балта, бычак, кайчы ж. б. сыяктуу кесе турган куралдарды курчутуу үчүн колдонулуучу, жыгачка о рнотулган дөңгөлөкчө сыяктуу кайрак таш. Темир м |
| чарыкта этиш. Чарыкка тартуу, чарык менен курчутуу. |
| чарыктат чарыкта этишинин аркылуу мамилеси. |
| чарыктоо чарыкта этишинин кыймыл атоочу. , |
| чарылда этиш. Кулакка жагымсыз үн чыгаруу, чар-чар эткен ү н чыгаруу. [Кайрат].. сөөмөйү менен тизмени кыдыры , чарылдап кыйкырып окуп жатты (Бейшеналиев). |
| чарылдоо чарылда этишинин кыймыл атоочу. |
| чарым зат. Теринин ички бетинде же эт менен майдын орто унда болуучу тарамыш сыяктуу чел. Чарым эт. |
| часовой зат. Атайын посттордо туруучу куралдуу сакчы, күз өтчү. [Мавзолейдин] эшигинин алдында эки часовой ( Байтемиров). |
| чат зат. 1. Эки буттун жамбаш менен кошулган жери; эки уттун аралыгы. [Уйлар] басса желини чатына батпай , ары-бери чайпалат (Байтемиров). 2. Эки суунун кош |
| чата: кыялы чата — кыялы жаман, начар, урушчаак, кежи . Териси тар, кыялы чата адам болсо, бая эле кырс э тип, кабагын салып калат эле.. (Сыдыкбеков). |
| чатак зат. Чыр, талаш-тартыш, жаңжал. Алардын чатагынан лам цехтегилердин баары чогулуша калды (Каимов). Аскар айткандан бери Динар чатакты баштаган (Сыд |
| чатакташ этиш. Чатак чыгаруу, чырсалуу, чырлашуу, талаш-тар тыш чыгаруу. Ышкынаалы бирөөнүн көңүлүн калтырып ... чатакташып чуу чыгарганды жек көрө турган (Бай |
| чатакташуу чатакташ этишинин кыймыл атоочу. |
| чатакчыл сын. Чатак чыгарганды жакшы көргөн, чыр, урушчаак, жаңжалчыл. |
| чаташ I сын. Илинишип, түйүлүшүн калган, чырмалышып калг ан, чатышып калган. Чаташ жип. ЧАТАШ II этиш. 1. Илин ишип, түйүлүшүп калуу, чатышып калуу, аралашып ка |
| чаташуу чаташ этишинин кыймыл атоочу. |
| чаткаяк зат. Чаттан тизеге чейинки эки арткы буттун аралы гы. Уйлардын желиндери чатырап казандай болуп, ча ткаяктарына батпай, түшкү, кечки саанда теңселе к |
| чатуу чаты этишинин кыймыл атоочу. |
| чаты этиш. 1. Иретсиз чалып байлоо, илиништирүү, туш кел ди ороп, чырмоо. 2. өт. Кандайдыр ишке, абалга ж. б. уушар болуу, чалынуу. Башыңды таттуу кыял чатып а |
| чатына этиш. Жарык кетүү, сынык кетүү, жарака кетүү. Таба чатынан кетиптир. |
| чатыр зат. 1. Курулуштардын, имараттардын атмосфералык убулуштардан сактай турган үстүнкү бөлүгү. [Жамг ырдан] үйдүн чатыры дабырап турду (Сыдыкбеков). 2. |
| чатыра этиш. 1. Чатыр-чутур, чарт-чурт эткен дабыш чыгаруу , чартылдоо. Күн күркүрөп, чарт-чурт этип чатырап ( Осмонов). Чатырап муздар сынса да, Катуулап бороо |
| чатыраш зат. эс. Өзүнө тиешелүү эрежелери бар шахмат оюну, шахмат. Эргип ордо салышып, Чатыраш ойноп чатыра («Манас»). |
| чатырлуу сын. Чатыры бар, чатырлап жабылган. Чатырлуу жаңы үй. |
| чатырча зат. Үйдүн, курулуштун ж. б. чатыры. Чатырчасы шифе р менен жабылган, Беш бөлмөлүү үйгө кирдим жакынд а (Осмонкул). |
| чатырчалуу сын. Чатырчасы бар, чатырлап жабылган. Талас шаар нын түбүндө үйлөрү өңчөй чатырчалуу жана бак-дар актуу бир кыштак бар (Каимов). |
| чатыш I сын. 1. Чиеленишкен, чаташкан.
2. өт. Татаал, чатак, кыйын. Чече албай буулуктуң, Узун ойдун Учу чатыш түрмөгүн (Турусбеков). Чатыш маселе. ЧАТЫШ II этиш |
| чатыштыр чатыш этишинин аркылуу мамилеси. |
| чатышуу чатыш этишинин кыймыл атоочу. |
| чач I зат. Адамдын баш терисинен чыккан кыл, калың узу түк. Күмүш үндүү, колоң чач, Кош каркыра керме ка («Манас»). Буурул чачын сеңселтип, Апаңар к |
| чача этиш. Кекиртекке шилекейдин, тамактын бүдүрүнүн . б. кирип кетишинен болгон жөтөлүү. |
| чачат чача этишинин аркылуу мамилеси. |
| чачбак чачпак менен бирдей. |
| чачкын сын. Бытыранды, баш аламан, чачынды; бири-биринен лыс, чогуу эмес. Кыштакта үйлөр бирине-бири жанаш а турбастан, ар кайсы жерде чачкын турат (Абдукар |
| чачкындуулук зат. Бытырандылык, баш аламандык, чогуу эместик. Т оо айлынын чачкындуулугу жаман (Каимов). |
| чачма : чачма күрүч—палоонун бир түрү. |
| чачпак зат. Келиндер чачка тагуу үчүн чачылуу кара жибек тен жасалган же күмүштөн ар түрдүү формада коозд тулуп жасалган жасалга. [Уулжан].. ордунан турган |
| чачтарач чачтараш менен бирдей. |
| чачтараш зат. 1. Чачты, сакал мурутту алуучу, тегиздөөчү жай , парикмахерская. Муруттарым кара кылкан өңдөнуп, Чачтарашка эки ирет келтирди (Аалы). 2. Чач, сакал- |
| чачташ этиш. Чачтан алышуу, чачтан алып урушуу. |
| чачташуу чачташ этишинин кыймыл атоочу. |
| чачуу чач этишинин кыймыл атоочу. |
| чачы зат. 1. Көбүнчө баш кийимдердин (мис., тебетей, топу ж. б.) төбөсүнө тагылуучу же жоолуктун ж. б. чекеле риндеги майда жипчелер, чачык. Суусар тебетей, ан |
| чачык чачы менен бирдей. |
| чачыл чач этишинин туюк мамилеси. |
| чачыла I зат. Келин келген учурда конфет, кант, боорсок ж. б. чачып, таратуу салты. Кокус келин келип калса, а лдынан чачыла чачып койгула деп байбиче боорсок |
| чачын : жаан-чачын к. жаан. |
| чачынды сын. Чогуу эмес, чаржайыт, баш аламан, бытыранды, и ретсиз. |
| чачыра этиш. 1. Бириндеп-бириндеп бөлүнүп туш-тушка ыргуу , туш-тушка чачылуу. Темирди жанчып жатат талкан-т алкан, Чачырап кызыл учкун ар тараптан (Бөкөнбаев |
| чачыранды зат. 1. Кандайдыр бир нерсенин чачыраган майда бөл үктөрү. Жарылып үйдөй темир тарсылдады, Талаага о ктой учту чачыранды (Үмөталиев). 2. Бытыранды, ире |
| чачырат чачыра этишинин аркылуу мамилеси. |
| чачыраткы зат. Татаал гүлдүүлөрдүн тобуна кирүүчү, гүлү чач ырап чыккан өсүмдүк. Эрмен, чачыраткы чыккан жерл ерине чалгы тийген эмес экен (Касымбеков). |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
| Эл-сөздүк | Другие сервисы... | 0.1896 сек. |
|