 ургаачызат. 1. Жынысы жагынан эркекке карама-каршы ар кан ай жан. Ургаачы музоо. Ургаачы улак. 2. сүйл. Аял, к ыз. Жез оймоктун ыктуусу, Ургаачынын мыктысы (« |
| урган сын. Кем, санда жок деген сыяктуу мааниде жаманды ын көрсөтүп, көбүнчө кемсинтүү иретинде колдону ат. Кара карга үндөнүп, Каркылдаган урганым! (Ток |
| ургу зат. Сүмбө, шомпол. Кыргым менен кыргылап, Ургу ме ен ургулап («Семетей»). |
| уркуй этиш. Уруюп өзгөчө бөлүнүп чыгып туруу. Уркуйган ашты кестирип, Машина жүрчү жол кылды (Барпы). Эки бетинин сөөгү уркуйган. |
| уркуйт уркуй этишинин аркылуу мамилеси. |
| урма сын. Топурактан уруп, ныктап, таптап курулган. Тез екбай үй-бүлөсү менен урма дубал тургузуп жаткан учуру (Маликов). Урма там. |
| урмат зат. Ардактоого, барктоого татыктуу болгон кадыр, сый, ызаат. Ушакчы болгон жигиттин, Урматы болбой т калкына (Токтогул). Жашка — кызмат, карыга &mdash |
| урматта этиш. Ардактоо, кадырлоо, сыйлоо, урмат көрсөтүү. рматтап башымды ийип, салам айттым (Үмөталиев). |
| урматтал урматта этишинин туюк мамилеси. |
| урматтоо урматта этишинин кыймыл атоочу. |
| урматтуу сын. Кадырлуу, ардактуу, жогорку даражадагы. Кайр т-кубат дем бердиң. Ушунчалык жыргалды, Урматтуу Ленин сен бердиң! (Токтогул). |
| урна зат. 1. Жашырын добуш берген кезде шайлоо бюллетен дерин салуу үчүн атайын ылайыкталып жасалган ящи к. 2. Көчөлөргө же көпчүлүк орундарга шыпырынды, т |
| урпак зат. 1. улпак менен бирдей.
2. Укум-тукум. Биздин кы ым укмуш сонун. Укмуш эмгек калса экен! Бул кылым ын толук сыры, Урпактарга барса экен! (Аалы). Баат |
| уруиуу урун этишинин кыймыл атоочу. |
| уруй этиш. Томпоюп чыгып туруу, уркуюп туруу. Чөккөн тө өнүн тизесиндей уруюп турат (Сыдыкбеков). |
| уруйт уруй этишинин аркылуу мамилеси. |
| урук зат. 1. Үрөн, үрөндүк дан, тукумдук дан. Сап-сап кыл п жөөктөп, Сапаттап урук септирген (Осмонкул). Ка ып Култай аксакалдан урук сурап алып сабиз, пияз, |
| уруксат зат. Кандайдыр бир ишти иштөөгө, жөнөөгө ж. б. маку лдук. Уруксат сизге, Осоке, Узата бергин ар жагын ( Үсөнбаев). — Бул катты мага уруксат этиңиз, мен |
| урукта этиш. Урук байлоо, урук пайда болуу. |
| уруктан урукта этишинин өздүк мамилеси. |
| уруктандыр этиш. Куудуруу, каратуу. |
| уруктандыруу уруктандыр этишинин кыймыл атоочу. |
| урукташ I сын. Бир уруктан, бир тукумдан. Урукташ тууган жа пжакын («Саринжи—Бөкөй»). УРУКТАШ II этиш. Урук-урукка бөлүнүү, туугандашып кетүү. Урукташа |
| уруктук сын. Атайын урук кылууга арналган, сакталган. Уру тук дан. |
| урул ур этишинин туюк мамилеси. |
| урун этиш. 1. Башка бир нерсеге тийүү, кагышып калуу. Өз ңө урунбас үчүн, өзгөгө жарык кыл (макал). Эшиктен кире берерде босогого урунуп алды (Жантөшев). 2. К |
| урунт : урунт жер — жолдордун келип кошулушкан же кан дайдыр иштин түйүндүү жери. УРУНТ II урун этишини аркылуу мамилеси. |
| урунчук зат. Бир нерсенин уркуюп, өзүнчө бөлүнүп чыгып ту ган жери. [Камал] асканын тик жаккы бетине карай б асып, бир таштын урунчугун кармап тура калды (Жан |
| уруу I зат. 1. Өз ара туушкандык мамиледе болгон адамдар дын тобу. Чалдар Даниярдын кай уруудан экенин да аап беришти (Айтматов). 2. өт. Түр, түркүм. Ар уруу |
| уруулаш I сын. Бир уруунун тобуна кирүүчү, бир уруудан, уру усу бир. УРУУЛАШ II этиш. Уруу-урууга бөлүнүү, тууг андашып жаатташа кетүү. Уруулашып силер мага жет |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук: