 ууI зат. 1. Ууктуруучу зат. Билбеген уу да ичет (макал)
. Жыландын териси кооз, тиши — уу (макал).
2. өт. К
айгы, зар, муң, азап. Муну көрүп, аны уккан соң, кар | уугуууук этишинин кыймыл атоочу. |
ууззат. 1. Туурдун, төрөрдүн алдында жана туугандан, т
өрөгөндөн кийинки биринчи мезгилдерде чыгуучу к
юу сүт. Куудай аппак эгиз эрке козулар, Уузга тою | ууздайсын. Таза, кирсиз, тунук. Үйлөрүңдүн бардыгы аппак
ууздай (Калык). Жүрөгүм айтпа андай пикириңди, ки
дейт... сулуунун ууздай ак көөнү (Турусбеков). |
уукI зат. Боз үйдүн түндүгү менен керегесин бириктир
үчү, түндүккө бириге турган жагы учтуу, керегеге
бириге турган жагы бир аз ичин көздөй ийилип, жал | ууктуруук этишинин аркылуу мамилеси. |
уулзат. Эркек бала. Уулуң өссө — урумга, кызың өссө
— кырымга (макал). Колунда бир уул, бир кызы бар
(Сыдыкбеков). | уулаI этиш. 1. Ууландыруу; ууктуруу. Уулап койгон эт.
2.
т. Жан кейитүү, жанына батуу. [Унчукпады] менин сө
үм, Денин уулап кеткендей (Нуркамал).
УУЛА II этиш. |
ууланэтиш. Уунун таасирине кабылуу уугуу. | ууландыр |
уулантуулан этишинин аркылуу мамилеси. | уулануууулан этишинин кыймыл атоочу. |
уулооуула этиштеринин кыймыл атоочу. | уулук |
уулуусын. Уусу бар; уу кошулган, ууландыра турган. Курч
ган жанган жалын ошол чөлдөн, Ойногон уулуу жыла
ошол жерден (Бөкөнбаев). | уурдаэтиш. Бирөөнүн малын, мүлкүн же коомдук мүлктү кө
сөтпөй, билдирбей, уруксатсыз алып кетүү, катып а
луу, кымтып алуу. Алтынын көрүп бирөөнүн «Алса |
уурдалуурда этишинин туюк мамилеси. | уурданэтиш. Эч кимге көрүнбөй, билинбей, жашырын аракет
кылуу. Уурданып келип кетти. |
уурдатуурда этишинин аркылуу мамилеси. | уурдашуурда этишинин кош мамилеси. |
уурдооуурда этишинин кыймыл атоочу. | ууртзат. Эриндин кычыктарына тийишип турган бет бөлү
ү. Өрмө камчынын учу оролуп келип Алымкулдун уур
уна тийди (Абдукаримов). [Чоң эненин] жумшак уурту |
уурта этиш. Шимирип жибербестен, ууртун толтура бөлүп-
өлүп кичинеден ичүү. Арыктын жээгинде отуруп, со
колум менен суу ууртап, бир аз эс алдым (Абдукари | ууртамзат. Бир ууртоого ылайык келген өлчөм. Бир ууртам
суу. |
ууртатуурта этишинин аркылуу мамилеси. | ууртооуурта этишинин кыймыл атоочу. |
уурузат. 1. Бирөөнүн же коомдун малын, мүлкүн ж. б. көрс
тпөй, билдирбей, уруксатсыз уурдап алган киши, уу
рулук кылууга кынык алган, үйрөнгөн киши. Уурусу | уурулукзат. Бирөөнүн же коомдун малын, мүлкүн ж. б. уурдап
алуучулук. |
уурчукзат. Кандайдыр бир нерсенин (тоонун же дөбөнүн) ку
уш тартып уркуюп чыгып турган жери, тумшугу. Анда
ары бастырса, Такыядай боз дөбө Уурчугу чыгып кө | уусузсын. Уусу жок. Уусуз жылан экен, Болбосо чагат эле
Анарды (Шүкүрбеков). |
=
=