Меню
Эл-Сөздүк

урун-

урун-, урунба-, урунган
урунуп-беринип

урун

этиш. 1. Башка бир нерсеге тийүү, кагышып калуу. Өзүңө урунбас үчүн, өзгөгө жарык кыл (макал). Эшиктен кире берерде босогого урунуп алды (Жантөшев).
2. Көзгө көрүнүү, көзгө чалдыгуу, учуроо. Акбар чыгышка бурулду эле, көтөрүлүп келаткан күндүн нуруна көзү урунду (Убукеев). Ал анчалык көзгө урунбаган оор мүнөздүү токтоо жигит боло турган (Сыдыкбеков).
3. Пайдалануу, колдонуу. [Динар] Аскардын таптаза урунган күндөлүгүн.. булгап койгонуна өкүндү (Сыдыкбеков).

Также найдены следующие похожие слова на Кыргызском языке
strtoupper(KG)
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
урун