угнать сов. кого-что 1. айдап кетүү, кууп кетүү; угнать стад о в поле малды талаага айдап кетүү; 2. (украсть) тий п кетүү, уурдап кууп кетүү; конокрады угнали лоша |
угнаться сов. 1. (догнать) кууп жетүү; я еле мог угнаться за ни м мен аны зорго кууп жеттим; 2. перен. (сравняться) т еңелүү; тебе за ним не угнаться сен ага теңеле алб |
угнетатель м. эзүүчү. |
угнетательский ~, ая, -ое угнетатель-ге т. |
угнетать несов. кого-что 1. (притеснять) эзүү; 2. перен. (удруча ть) кыйноо, азап чектирүү; его угнетали мрачные мы ли аны кайгылуу ойлор кыйнады. |
угнетающе нареч. эзип, басып; чөгөрүп (көңүлдү); это на меня де йствует угнетающе бул менин көңүлүмдү чөгөрүп ту рат. |
угнетение ср. 1. эзүү; колониальное угнетение колониалдык эзү ү; национальное угнетение улуттук эзүү; 2. перен. (п давленное состояние) көңүлү чөгөт болуу. |
угнетённость ж. 1. эзилгендик; 2. перен. (подавленное состояние) са быры суздук, көңүлү чөгөттүк. |
угнетённый ~, ая, -ое 1. прич. от угнетать; 2. прил. (порабощённый , преследуемый) эзилген; угнетённые народы эзилге элдер; угнетённые классы эзилген таптар; 3. перен. |
уговаривать несов. см. уговорить. |
уговариваться несов. 1. см. уговориться; 2. страд. к уговаривать. |
уговор м. 1. чаще мн. (убеждение) акыл айтып эпке келтирүү, өндүрүү, тил алдыруу; он не поддаётся никаким угов орам ал эч кандай эпке келбейт, ал такыр тил албай |
уговорить сов. кого көндүрүү, макул кылуу, тил алдыруу; он уго ворил своих друзей пойти с ним вместе ал өзүнүн ж лдошторун аны менен бирге барууга көндүрдү. |
уговориться сов. макулдашуу, сөз байлашуу; мы уговорились ехат вместе биз бирге барууга макулдаштык. |
угода ж.: в угоду кому-чему-л. бир нерсе менен бирөөнүн кө ңүлүн алууга тырышып, жасакерденип. |
угодить сов. 1. кому-чему, на кого-что (удовлетворить) жагуу (бирөөгө жагыштуу иш кылуу; көңүлүн алуу); на всех рудно угодить элдин баарына жагуу кыйын; 2. разг. ( |
угодливость ж. көшөкөрдүк, кошаматчылдык. |
угодливый ~, ая, -ое көшөкөр, кошаматчы; угодливая улыбка кош амат жылмаюу; угодливый человек кошаматчы киши. |
угодничать несов. разг. уст. жагынуу, көшөкөрлөнүү, кошамат кы луу. |
угодничество ср. көшөкөрчүлүк, кошаматчылдык. |
угодно 1. в знач. сказ. кому-чему керек; каалоо; что вам уго но? сизге эмне керек?, сиз эмнени каалайсыз?; не уг дно ли? мейлиңиз чабабы?, каалайсызбы?; как вам уго |
угодный ~, ая, -ое 1. (нужный) керектүү; 2. уст. (угодивший или угождающий) жаккан. |
угодье ср. угодье, жер (чарбачылыктын кандайдыр бир тарма гына колдонууга жарактуу жер); земельные угодья к лхоза колхоздун жери; лесные угодья токой угодье |
угождать несов. см. угодить 1. |
угождение ср. уст. жагынуу, көшөкөрлөнүү, кошамат кылуу. |
угол м. 1. бурч, булуң; на углу бурчта; угол дома үйдүн бур у; завернуть за угол бурчтан бурулуп кетүү; забить ся в угол бурчка тыгылып калуу; из-за угла 1) бурчта |
уголовник м. разг. кылмыштуу, күнөөкөр. |
уголовный ~, ая, -ое: уголовный кодекс кылмыш кодекси; уголов ное право уголовный укук; уголовное дело кылмыш и и; уголовное преступление кылмыш, кылмыштуу күнө |
уголовщина ж. разг. кылмыштуу иш, жазыктуу иш, уголовщина. |
уголок м. 1. уменьш. от угол 1 бурч, кичинекей бурч; 2. жер, ба калкалар жер; во всех уголках страны өлкөнүн бар ык жерлеринде; красивый уголок кооз жер, сулуу же |
уголь м. көмүр; каменный уголь таш көмүр; древесный уголь жыгач көмүрү; бурый уголь күрөң көмүр; пылающие уг и жалындоочу көмүрлөр, чок; белый уголь ак көмүр ( |
угольник м. (чертёжный) угольник, бурчтук (үч бурчтуу сызгыч ). |
угольный угольный I, ая, -ое: угольная шахта таш көмүр шахта ы; угольная промышленность таш көмүр өнөр жайы. уг ольный II, ая, -ое разг. см. угловой 1. |
угольщик м. 1. (шахтёр) көмүр өндүрүүчү; 2. (торговец углем) көм үр сатуучу. |
уголёк м. чок, көмүр (кичинекей). |
угомонить сов. кого-что, разг. тынчытуу, басылтуу, жымжырт кы уу, жоошутуу; угомонить детей балдарды тынчытуу. |
угомониться сов. разг. тынчуу, басылуу, жымжырт болуу, жоошуу, с ооронуу; все наконец угомонились акыры, бардыгы т нчып калышты. |
угон м. тийип кетүү, уурдап кууп кетүү (малды). |
угонять несов. см. угнать. |
угоняться несов. 1. см. угнаться; 2. страд. к угонять. |
угораздить сов. разг.: и угораздило же его уехать! кетип калга ын көрсөң!; как тебя угораздило упасть? ботом, эмн болуп жыгылып кетип жүрөсүң? |
угорать несов. см. угореть. |
угорелый ~, ая, -ое ис тийген; как угорелый разг. жоо кууп ке е жаткандай. |
угореть сов. 1. (отравиться угаром) ис тийүү; 2. тех. (уменьшит ься при плавке, горении) күйүүдөн (эрүүдөн) азаюу; то ты, угорел? разг. сен эмне, акылдан жаздыңбы? |
угорь угорь I м. зоол. угорь (жылан кебетелүү балыктын бир түрү). угорь II м. (прыщик) ысык (бетке чыгуучу). |
угостить сов. кого конок кылуу, сыйлоо. |
угоститься сов. чем, разг. жеп-ичип алуу; угоститься мороженым мороженое жеп алуу. |
угощать несов. см. угостить. |
угощаться несов. 1. см. угоститься; 2. страд. к угощать. |
угощение ср. 1. конок кылуу, сыйлоо; угощение гостей коноктор ду сыйлоо; 2. (кушанья) тамак-аш (конокко берилүүчү); обильное угощение мол тамак-аш. |
угреватый ~, ая, -ое ысыктуу, ысык баскан; угреватое лицо ысы баскан бет. |
угро-финский ~, ая, -ое угро-финдик (тили боюнча бири-бирине жак ын турган элдердин тобу, ал топко мисалы карелдер , эстондор, венгрлер, финндер ж.б. кирет). |
угробить сов. кого-что, прост. бүлдүрүү, курутуу, өлтүрүү, ад амдыктан чыгаруу. |
угрожать несов. кому-чему коркутуу, зекүү; угрожать наказан ем жазалоо менен коркутуу; ему угрожает опасност ага коркунуч туулуп турат. |
угрожающий ~, ая, -ее 1. прич. от угрожать; 2. прил. коркутуучу, к ркунучтуу; угрожающее положение коркунучтуу аба . |
угроза ж. 1. опуза, бопозо; не боиться угроз опузадан коркп о; 2. (опасность) коркунуч; угроза войны согуш корку нучу; быть под угрозой коркунуч астында болуу. |
угрозыск м. (уголовный розыск) угрозыск (кылмыштууларды изд өө). |
угрызение ср.: угрызения совести уялып өкүнүү, уялып сарсана а болуу. |
угрюмо нареч. томсоруп, сурданып, кабагын салып. |
угрюмость ж. томсоргондук, түнттүк, кабагы салыңкылык; угрюм сть характера мүнөздүн түнттүгү. |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук: