 чайлаэтиш. 1. Толуп каптоо, жалпы каптоо; жапырт өсүү. Бе де чабыктан кийин кыйла чайлап калыптыр, күрпөңд өй тармал (Касымбеков). Арпа, буудай чайлаган, Дый |
| чайлат чайла этишинин аркылуу мамилеси. |
| чайлоо чайла этишинин кыймыл атоочу. |
| чайлык сын. 1. Бир чай ичүүгө жете турган. Бир чайлык сүт. айлык суу. Чай-пай, тамак-аш ичүүгө арналган анча -мынча тыйын-тыпыр. 2. сүйл. Жолдук кылынган акча. |
| чайна этиш. 1. Тамакты же кандайдыр бир нерсени ооздун и инде майдалоо, тишке салып жаакты кыймылга келти рүү. Тиши чыккан балага чайнап берген аш болбойт ( |
| чайнал 1. чайна этишинин туюк мамилеси.
2. Кыйналуу, абдан убара тартуу. Далай шордуу жүрбөдүбү чайналып (Т русбеков). |
| чайнам зат. Бир чайноого жетишерлик, аз өлчөмдөгү. Эки ча йнам нан келет, Ар бир күнгө өлчөнүп (Токтогул). |
| чайнат чайна этишинин аркылуу мамилеси. |
| чайнаш этиш. Тиштегилешүү, бирин-бири тиштегилешип алыш у, кармашуу. Ат алышпайт кежигеден чайнашпай (Үмө талиев). |
| чайнашуу чайнаш этишинин кыймыл атоочу. |
| чайнек зат. 1. Чай демдөө үчүн колдонулуучу, туткасы жана чоргосу бар көбүнчө фарфор идиш. Дасторкондун че инде чоң жез чайнек турат (Жантөшев). Эркекыз кор |
| чайноо чайна этишинин кыймыл атоочу. |
| чайпа этиш. 1. Термелүү, ары-бери теңселте козгоо. Парохо д чайпап, термеп келе жатты, Баягы байкуш энем беш игиндей (Бөкөнбаев). Алдындагы атакталган жоргос |
| чайпал чайпа этишинин туюк мамилеси. |
| чайпоо чайпа этишинин кыймыл атоочу. |
| чайрыкер зат. тар. Бирөөнүн курал шайманы менен анын жерин е жумушун иштеп берип, түшүмдүн бир бөлүгүн алуу у адам. Сарыбай өзүнүн чайрыкерлерин жана башка |
| чайсыраак чайчыл менен бирдей. |
| чайттай чайыттай менен бирдей. |
| чайчы зат. 1. тар. Чай кайнатып, чай берүү жагын тейлөөчү киши. Мен кыздын чайчысы болуп калдым (Аалы). 2. Ча чыл, чайкор. Сузак чайканасы демейдегидей кыжы-к |
| чайчыл сын. Чай ичкенди жакшы көрүүчү, чайды көп ичүүчү. |
| чайы этиш. 1. Жуу, чайкоо. Мамбеткул пиязды туурап бүтүп , колун чайып, бүкүрөйгөн манжаларын салаалаштыр п койду (Абдумомунов). 2. өт. Жылмалоо, жымсалдоо, |
| чайыр зат. Карагайдан, өрүктөн ж. б. кээ бир жыгачтардан чыгып туруучу илээшкен, жабышкак зат, желим, дабы кай. Өрүктүн чайырыдыр деп ал [Кален] капарына ал |
| чайыттай сын. Тунук, таза, абдан ачык. Асман чайыттай ачык ( аялинов). Бүгүн күн чайыттай ачык (Сыдыкбеков). Ай лана чайыттай ачылып мемиреп турат (Сасыкбаев). |
| чак I зат. 1. Белгилүү бир убакыт, мезгил, кырдаал, учур, кез. Эми келдим көргөнү Элүүдөн ашкан чагымда (Ка лык). Радиолуу клубдар эл менен жык толгон чак (Үм |
| чака I зат. 1. Суу ж. б. суюктуктарды куюу, ташуу же сакто үчүн колдонулуучу, кармагычы бар металл идиш. Эк и чака суу көтөрүп, дарбазадан Айша кирди (Баялин |
| чакалай зат. Беттин же баштын ар кайсы жерлерине тегерек- егерек болуп, кычыштырып чыга турган жугуштуу те ри оорусу. ..Музоонун карттанган чакалайын тырмал |
| чакан сын. 1. Чак, туура келе тургандай, өзүнө жетишерлик . [Кемпир] боюна чакан тигилген кара баркут кемсел инин топчуларын чечип койгон («Жаш ленинчи» |
| чакар сын. 1. Кыйды, митаам. Ээси арамза болсо, аты чакар олот (макал). 2. Чоң. Чакар короо, аз болгондо он бе штей боз үй бар (Сыдыкбеков). |
| чакмак I зат. 1. Оттук таш, от чыгарып алууда колдонулуучу таш. 2. Таш, чүкө менен жаат болуп ойнолуучу оюн, т п таш оюну. Кыздар дөңгө чыгып чакмак ойной башта |
| чакмактуу сын. Чакмагы бар, биринин үстүнөн бири каршы-терш кеткен төрт чарчы сызыктары бар, клеткалуу. [Төр өгү] киши чакмактуу жоолук менен терин аарчыды. |
| чакта этиш. 1. Чак кылып өлчөө, ченөө, чак түргө келтирүү. Чоң энеси боюна чактап жасап берген буюм салчу м шогун жонуна токчойто коюп.. көтөрдү эле [Абазга] |
| чактал чакта этишинин туюк мамилеси. |
| чактоо чакта этишинин кыймыл атоочу. |
| чакты мод. Кандайдыр сандын айланасында экендигин чама лап көрсөтүү үчүн колдонулат. Он чакты. Жыйырма ч кты. |
| чактыр чак этишинин аркылуу мамилеси. |
| чакча зат. Жанга алып жүрүүгө ылайыкталып мүйүздөн, мет аллдан жасалган асмай салгыч, асмай салууга колд нулган кичинекей бөтөлкө. Мамбеткул күрмөсүнүн |
| чакчай этиш. 1. Көзү тостоё чыгып чакырайып көрүнүү. [Жоок ерлердин] бажырайган сүйкүмдүү көздөрүн эч убакт а чанагынан чыгуучудай чакчаят деп ойлогон эмесм |
| чакчайт чакчай этишинин аркылуу мамилеси. |
| чакчаңда этиш. 1. Чакыраңдоо, көзду чакырайтуу, көздү акыра туу, акыраңдоо. «Кайда-кайда бурут» — деп , Чакчаңдаган көздөрү («Манас»). 2. Акыраңдаг |
| чакчаңдоо чакчаңда этишинин кыймыл атоочу. |
| чакчарыл этиш. Чакчаңдаган өкүм мамиледе болуу; менменсин көтөрүлүү. Бүгүн үйүңдү көчүрүп барып, Ийри-Сууг а тик! — деди Балакурман чакчарылып (Элебаев). |
| чакчарылуу чакчарыл этишинин кыймыл атоочу. |
| чакчаюу чакчай этишинин кыймыл атоочу. |
| чакчелекей такт. Тартипсиз, иретсиз баш аламан, кымгуут, чаң- ополоң. Чабышкан жоосу жок туруп, Чакчелекей кач шса («Эр Табылды»). |
| чакчыгай зат. 1. Ар кандай жаныбарлардын үнүндөй үн чыгара лууга (сайрай алууга) жөндөмдүү кичинекей боз чы чык. Азыр эле турумтайдан качып кутулган чакчыга |
| чакчый чакчай менен бирдей. |
| чакылда этиш. 1. Чак-чак эткен дабыш чыгуу, чак-чак эткен да быш чыгаруу. Безеленген мети үндөрү чакылдайт (Уб укеев). Бир жерде чымды бырт-бырт сайып жатса, эки |
| чакылдоо чакылда этишинин кыймыл атоочу. |
| чакылыкта этиш. Чак-чак этип сайроо, шакылыктоо. Улам барган сайын таш-таштан кекилик чакылыктап, кулак-мээни алат (Сыдыкбеков). |
| чакылыктоо чакылыкта этишинин кыймыл атоочу. |
| чакыр ЫШ чакыр этишинин кош мамилеси. |
| чакырай этиш. Көздү акырайта чоң ачуу, көздү алайтып, акыр ая кароо, тигиле тиктөө. Көзүн чакырайтып, ызырын п сүйлөгөн Кошой (Аалы). Татыбектин үргүлөп турга |
| чакырайт чакырай этишинин аркылуу мамилеси. |
| чакыракай сын. Көзү чакырайган. |
| чакыраңда этиш. Чакчаңдоо, көздөрүн чакчаңдатуу. |
| чакыраңдоо чакыраңда этишинин кыймыл атоочу. |
| чакыраюу чакырай этишинин кыймыл атоочу. |
| чакырт чакыр этишинин аркылуу мамилеси. |
| чакыруу чакыр этишинин кыймыл атоочу. |
| чакырыл чакыр этишинин туюк мамилеси. |
| чакырылуучу зат. Аскер кызматын өтөө үчүн чакырыла турган ада м. |
| чакырым зат. 1. Кишинин кыйкырганда үнү жетерлик аралык.
2. эс. Болжол менен бир километр чамасындагы аралык чени. Кыштактан берки жол эки чакырымдай [бар] (Сы |
| чал I зат. Абышка, карыя, карып калган адам. Карабек лы ылдаган шайыр чалга карады (Каимов). Сакалдын көр кү чалда бар, Сулуунун көркү калда бар (Токтогул). |
| чала сын. 1. Толук эмес, аягына чейин эмес, жетиле элек, нчалык эмес. Кай бирин тургансыймын таанып чала ( Үмөталиев). Чала ачыган бозодон, Ачымал жакшы ун ч |
| чала-була, чала-чарпы, чала-чарпыт, чала-моңол же чала-бучук & mdash; толук эмес, анча-мынча, аягына чейин эмес, үст ртөн. Мен.. чала-була шам-шум этип, мектепке чурка |
| чалагайым сын. Ишти аягына чейин аткара албаган, үстүртөн м миле кылган. Бирок мен үчүн ал дагы чалагайым бал а сыяктанат (Айтматов). |
| чалап зат. Суу кошуп суюлтулган айран, сүзмө. Мына ич, ме н сага чалап даярдап койгом (Аалы). Кечинде барып челик Арткан муздак чалапты (Осмонкул). |
| чалбар зат. диал. Шым. Кырк баатырга кырк чалбар Кылып ко гон ишим бар («Манас»). |
| чалгай зат. 1. Кийимге кыйык кылып кийирип тиге турган ти кеси. 2. Кыйыр, түз эмес, чалгырт, тетири; арамдык, арамзалык. Чалгайы. болгон сөзүндө Айласы келсе ч |
| чалгайлуу сын. Ою бузук, ичи бузук, арам ойлуу. Чалгайлуу бол со окустан,.. Атын койгон адамдын, Кыйылып башы тү болор («Сейтек»). |
| чалгы зат. Уч жагы ичин көздөй бир аз ийилген, темирден асалган, узун жыгач сабы бар көбүнчө чөп чабуу үч үн колдонулуучу курал. Береги чалгы тарткан кели |
| чалгын I зат. 1. Канаттын чет жаккы узун бөлүгү, канат. Жаг лмай чымчыкты чалгындарына калкалап,.. тез-тез чо куйт (Аалы). Ирмебейсиң. баатыр куш, Канатыңдын ча |
| чалгында этиш. Чалгын жүргүзүү, атайын бир максат менен ба коо, изилдөө жүргүзүү. Чалкалмакка барбаймын, Ча гындап жылкы албаймын («Эр Табылды»). Чабар |
| чалгындоо чалгында этишинин кыймыл атоочу. |
| чалгынчы зат. Чалгынга чыгып, маалыматтар алып кайтуучу, ч лгындап билүүчү, чалгын жүргүзүүчү. Айланага сак чы коюп, шектүү тараптарга чалгынчы жиберди (Жант |
| чалгынчылык зат. Чалгындоо кесиби, чалгын жүргүзүүчүлүк. |
| чалгырт чалыр менен бирдей. |
| чалгыч зат. Аралаштырууга, суюктукка ун, талкан ж. б. сыяк тууларды салып чалууга ылайыкталып жасалган кич некей ачалуу жыгач. Кудукка унду салыптыр Агалас |
| чалгычы зат. Чалгы чабуучу, чөп чабуучу. Чалгычы аялдар со лдун аягына чейин чыгып, кайра тартышты (Баялинов ). |
| чалды : чалды-куйду — баш аламан, аркы-терки, иретсиз, быт-чыт. Кайта ойлонот.. Деги баягы чалды-куйду эл стерди жортот (Жантөшев). |
| чалдыбар зат. Кандайдыр бир бүтүн нерсенин кыйрап, бүлүнгө ндөгүсү, кыйрап бүлүнгөн калдыгы. ♦Чалдыбары ыгуу — 1) бузулуу, тамтыгы чыгуу, керектен чыгу |
| чалдыгуу чалдык этишинин кыймыл атоочу. |
| чалдык этиш. 1. Кабылуу, кириптер болуу, туш келүү. Тоозак безгек оорусуна чалдыкты (Абдукаримов). 2. Бир аз алына түшүү, дуушар болуу. Айтбайдын уулу чала-бу |
| чалдыктыр чалдык этишинин аркылуу мамилеси. |
| чалдыр чал этишинин аркылуу мамилеси. |
| чалка : чалкасынан жатуу — аркасын жерге келтирип жа уу, аркасы төмөн караган абалда болуу. Мен чалкам дан жатып алып, чабак ура баштадым (Шимеев). ♦Ч |
| чалкай этиш. 1. Көкүрөгүн бир аз көтөрө аркасын көздөй ий ле отуруу, бир аз чалкалай түшүү. Тайдай-Кара да ч алкая олтуруп, короодой сыр аякты көтөрүп, кымыз |
| чалкак зат. Кеңири, кериле созулуп жаткан айдөөш жер. Бер еги чалкакта жаткан чабдар айгырдын үйрү машинан ы көрөр замат дыр берип, үрккөн бойдон бетке чыга |
| чалкала этиш. 1. Көкүрөгүн кере артын көздөй ийилүү, чалка жагына кериле кайкалоо. Жумшак ордунда чалкалай турган академик Аскарга кадимкидей көрүнөт (Сыд |
| чалкалат чалкала этишинин аркылуу мамилеси. |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
| Эл-сөздүк | Другие сервисы... | 0.6507 сек. |
|