 өңI зат. Реалдуу чындык, адамдын жашап турган өмүрү.
Бактым келер өлгөндө эмес, өңүмдө (Аалы). Өмүрүмдө
мындай сонун көрбөгөм, Өңүмбү же түшүмбү деп сан | өңгөсын. Башка, бөлөк, өзгө. Билгизбей, кайдан болсо ал
а качам, Эми жок, мындан өңгө айтар сөзүм (Үмөтали
в). |
өңгөк: өңгөк-дөңгөк — өңгүл-дөңгүл, түз эмес. Өңгөк-д
ңгөк талааны, Оруп турат деп уктум, Каары келген
дамды, Соруп турат деп уктум («Манас»). | өңгөчзат. Жеген азык ооздон ич жакты көздөй өтүүчү жол
огу түтүкчө сыяктуу орган. Кекиртек, кызыл өңгөч
, Кирген суудай куркурап («Манас»). Жөтөл ке |
өңгөчөтакт. Өзгөчө, айрыкча, башкача, бөтөнчө. | өңгү: өңгү-дөңгү — өңгүл-дөңгүл менен бирдей к. өңгү
л. |
өңгүл: өңгүл-дөңгүл — түз эмес, өйдө-ылдый, аң-дөң, те
из эмес. Анын [конторанын] кире бериши өңгүл-дөңг
л, анын үстүнө тайгак болуп калыптыр (Убукеев). Ад | өңгүрөэтиш. 1. Катуу озондоп үн чыгаруу, ыйлоо. Айшанын э
и баласы тең өңгүрөп ыйлап жиберишти (Баялинов).
2. Катуу үн чыгарып мөөрөө. Энелери өңгүрөп, музоо |
өңгүрөөөңгүрө этишинин кыймыл атоочу. | өңгүрөтөңгүрө этишинин аркылуу мамилеси. |
өңдөэтиш. 1. Ашатылган терини бордоп туруп, челин, үстү
ңкү керексиз катмарларын кырып таштоо, териге та
а түс берүү. [Татыгүл].. кечке байлардын терисин ө | өңдөлөңдө этишинин туюк мамилеси. |
өңдөнэтиш. 1. Окшоо, сыяктануу. Кайда жүрсөң ак көгүчкөн
өңдөнүп, Дайым менде сенин шайыр элесиң (Аалы).
2.
Өңүнө чыгуу. Ал мурункусундай болбой өңдөнүп кал | өңдөнтөңдөн этишинин аркылуу мамилеси. |
өңдөнүүөңдөн этишинин кыймыл атоочу. | өңдөөөңдө этишинин кыймыл атоочу. |
өңдөшI сын. Өңү окшош, өңү, түсү бирдей. Баарынын кийген
ери өңдөш, бир үлгүдө тигилгендей окшош кийимдер
(Сыдыкбеков).
ӨҢДӨШ II өңдө этишинин кош мамилеси. | өңдүүсын. 1. Сулуу, өңү-түсү жакшы; өңү-кебетеси жакшы. М
йра өзүнүн кызына окшогон өңдүү-түстүү токтоо ки
ши (Абдумомунов).
2. Сыяктуу. Кычан.. тогоо, илгич ө |
өңкөйII этиш. Эңкее бөкчөйүү, далысын бүкүрөйтүп өбөктө
гөндөй абалда болуу. Саал өңкөйүп,.. кичирээк аска
нын башында мылтыгын асынып Алыбек турат (Жантөш | өңкөйтөңкөй этишинин аркылуу мамилеси. |
өңкөйүүөңкөй этишинин кыймыл атоочу. | өңкөңдөэтиш. Бөкчөңдөө, эңкейип бөкчөйгөн кыймыл-аракет
е болуу. [Шарип] өңкөңдөп сандыкты издеди (Бейшен
лиев). |
өңкөңдөөөңкөңдө этишинин кыймыл атоочу. | өңкөңдөтөңкөңдө этишинин аркылуу мамилеси. |
өңөрI зат. Бир нерсенин ички бетине пайда болгон жука
ыртыш, былжырлуу бүртүкчө, кабыкча. Тиштин өңөрү
эртең менен көп болот («Ден соолук»).
ӨҢӨР II | өңөрлөнэтиш. Өңөр каптоо, өңөр басуу. Тилинин учу жана жа
дары кызарып түлөгөн сыяктуу болуп, агыш өңөрлөн
үп калат («Ден соолук»). |
өңөрлөнтөңөрлөн этишинин аркылуу мамилеси. | өңөрлөнүүөңөрлөн этишинин кыймыл атоочу. |
өңөрлүүсын. Өңөрү бар, өңөр түшкөн. | өңөртөңөр этишинин аркылуу мамилеси. |
=
=