 эпзат.. 1. Тууралык, чындык, ылайыктуулук, негиздүүлү
к, ылайыгы бар экендик. Эл Кедейкандын айтканын э
көрдү (Токтогул). Силерге эп келсе, менде бир тил | эпейэтиш. Кичинекей, жеңил, тепейген көрүнүштө болуу.
Кооз оюлган шырдактын чекесинде эпейип, үй ээсин
н колуктусу Айгүл картошка тазалап отурат («А |
эпейтэпей этишинин аркылуу мамилеси. | эпеңдеэтиш. Чепеңдеген кыймыл аракетте, көрүнүштө болу
(эпейген кичинекей кишиге карата). Эшегин минип
пеңдеп, Жолго чыкты тепеңдеп (Тоголок Молдо). |
эпеңдетэпеңде этишинин аркылуу мамилеси. | эпеңдөөэпеңде этишинин кыймыл атоочу. |
| эпиграмма | эпиграфзат. 1. Байыркы гректердин эстеликтериндеги жазуу
.
2. ад. Чыгарманын эң негизги идеясын мүнөздөп ту
уу үчүн анын эң башкы жагында же айрым бир бөлүмд |
эпиграфиказат. Эпиграф (1-маанисинде), байыркы жазуулар жөнү
дө илим. | эпидемиологзат. Эпидемиология боюнча специалист, адис. |
эпидемиологиязат. Эпидемиянын (жугуштуу оорулардын) кеңири тар
алып кетишин, анын чыгыш себептерин жана ага карш
ы күрөшүү чараларын изилдей турган медицинанын б | эпидемиязат. Кандайдыр бир жугуштуу оорулардын кеңири та
алып кетиши.
эпизод зат. 1. Көркөм чыгарманын өз а
лдынча белгилүү даражада жыйынтыкталып бүткөн, б |
эпилдеэтиш. 1. Ылдам, тез, шамдагай кыймылдоо, иштөө; тез
анат кагып учуу. Жаш бала эки чайнек чайды эпилде
п көтөрүп кирип келди («Чалкан»). Карачы, тиг | эпилогзат. Көркөм чыгарманын корутунду бөлүгү. |
эпитафиязат. Мүрзөнүн, көрүстөндүн үстүнө коюлган эстели
тердин, ар кандай таштардын ж. б. бетине жазылган
жазуу. | эпитетзат. Көркөм чыгармадагы каармандардын, окуянын, к
убулуштун же кандайдыр бир башка нерсенин мүнөзд
үү белгилерин, касиеттерин көрсөтүп, ага көркөмд |
эпкинзат. 1. Бир нерсенин өтө тез кыймылынын илеби, таас
ири, күчү, күүсү. Кулаган таштын эпкини тийип, мен
да жыгылып кеттим (Каимов). Борошонун ызгаардуу э | эпкиндеэтиш. Демилге көтөрүп ылдам, тез, шамдагай иштөө,
ыймылдоо. Чап кетменди, эпкиндегин, мелдешкин Тү
үп чарба, жакшыларга теңдешкин (Бөкөнбаев). |
эпкиндөөэпкинде этишинин кыймыл атоочу. | эпкиндүүсын. Ишке демилгелүү, үлгүлүү, өрнөк көрсөткөн. Фе
рмага башчы болуптур Эпкиндүү эжем Сыргажан (Бөк
нбаев). Эпкиндүүлөр эң алдыда, Эмгектенген, талба |
эпкиндүүлүкзат. Ишке эпкиндүү, демилгелүү болгондук, ишмердү
үлүк. Эчки-койду эгиздетип төлдөткөн, Эмгек кылып
эпкиндүүлүк көргөзгөн (Осмонкул). | эпопеязат. 1. Көрүнүктүү тарыхый окуяларды баяндаган ир
адабий чыгарма; көлөмдүү эпикалык поэма. Мухтар
Ауэзовдун “Абай» эпопеясы.
2. Өз ара бирдикт |
эпосзат. Элдик оозеки чыгармалардагы окуяны кеңири с
рөттөгөн баатырдык ырлар, ири поэмалар. «Мана
» эпосу. Кенже эпостор. Баатырдык эпостор. | эпсизсын. 1. Эби жок, ыгы жок, ыкчыл эмес, эптүү эмес, коп
л. Балдар күрөшүп, эптүүсү эпсизин жыгып, төөмате
к, укуй алып жатышты (Жантөшев).
2. Жарашыксыз, көр |
эптеэтиш. 1. Эбине келтирүү, эбин, ыгын таап, калыбына к
елтирүү, бириктирүү. Беш тактайды эптеп, сынган ж
ман эшикти кадады (Сыдыкбеков).
2. Эбин, ыгын, айла | эптетэпте этишинин аркылуу мамилеси. |
эптешэпте этишинин кош мамилеси. | эптөөэпте этишинин кыймыл атоочу. |
эптүүсын. 1. Ылайыктуу, ылайыгы келген, жөнү бар, туура к
елүүчү. Эсенканга тартууга, Эптүү күлүк мал экен (
«Манас»). Таштын кычыктарына туура келген э | эптүүлүкзат. Эпчилдик, ыктуулук, жөндөмдүүлүк. Эсеби чоң ж
еңеңдин, Эптүүлүгү билинип («Сейтек»). Ал ка
раттуулугу, эптүүлүгү, сөзмөрдүгү менен карыга к |
=
=