 эгеI 1. ээ менен бирдей.
2. Кудай, жараткан, теңир. Ишиң
и эгем оңдосун («Семетей»).
ЭГЕ II өгө менен
ирдей. | эгербайл. Шарттуулук маанисиндеги байламта сөз. Эгер
чыкпай калса Тай тору, Ары жок катын дедирбей, Мен
ажалдан мурун өлөйүн («Семетей»). |
эгерде1. эгер менен бирдей.
2. эгерим менен бирдей. Эреги
кен душманың , Эгерде эки болбосун («Семетей&raq
uo;). | эгеримтакт. Эч убакта, ар качан. Эгерим эки болбо деп бат
а берди («Чалкан»). |
эгеш1. эге этишинин кош мамилеси.
2. өт. Чатакташуу, кас
ташуу, жоолашуу, эрегишип тартышуу. Ал экөө аябай.
. эгешти («Ала-Тоо»). Эгешкен жоону жок кылга | эгизI зат. Бир энеден бир мезгилде туулган эки бала, тө
л. Эгиз кыздар оюнчуктар менен алек («Жаш ленин
чи»). Короодо коюң эң семиз, Соолугу төлдөйт жы |
эгилэк этишинин туюк мамилеси. | эгинзат. Дан берүүчү өсүмдүктөр, аштык жана анын даны,
түшүмү. Жемиши бышып төгүлгөн, Жер калбай эгин эг
илген (Бөкөнбаев). Көзгө илээшпей тегирмендин таш |
эгиндикзат. Эгин айдалган, эгин себилген, эгин айдоого ый
гарылган. Эгиндик талаа кеңүүдө, Эмгекчи пахта эг
үүдө (Бөкөнбаев). | эгинчизат. Эгин айдоочу, багуучу дыйкан, аштыкчы. Мата с
ткан дүкөнчү, Басып жүргөн бекерчи, Кош айдаган э
гинчи (Токтогул). |
эгишэк этишинин кош мамилеси. | эгоизмзат. Коомдун жана бирөөнүн кызыкчылыгын четке ка
ып, керт башынын гана камын ойлоочулук, өзүнөн ба
шкага жакшылык арттырбаган өзүмчүлдүк. Пейлинин |
эгоистзат. Керт башынын гана камын ойлоочу, өзүмчүл, эго
измге таандык сапаттагы киши. | эгөө |
эгүүэк этишинин кыймыл атоочу. | |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
| |
=
=