 оттооотто этишинин кыймыл атоочу. |
оттототто этишинин аркылуу мамилеси. |
оттукзат. Уруп чакканда учкун пайда болуп, кууну тутан
ыруучу курч темир жана таш. [Каныбек] оттук чагып,
отундун куусунан сындырып от жакты (Жантөшев). От |
оттууI сын. 1. Ысык, ысыган, ысык илептүү. Оттуу жел.
2. өт.
Тайманбаган, кайра тартпаган, кайраттуу, абдан д
милгелүү, курч. Оттуу бала чыгат деп, Жолдоштору |
отугууотук этишинин кыймыл атоочу. |
отузсан. 30 саны, үч ондук. Жашы отуздан ашкан (Сыдыкбек
ов). Оозундагы отуз тиш, Берметтен тизип такканда
(«Мендирман»). |
отузунчусан. Отуздун иреттик саны. |
отукэтиш. Кичинекей козу, музоо, кулун чөп оттой башто
о. Козулар отугуп калгандыктан,.. кыркмачылар пай
а болду (Жантөшев). |
отуктуротук этишинин аркылуу мамилеси. |
отунзат. 1. Жагуу үчүн колдонулуучу жыгач, таш көмүр, т
зек, көң ж. б. нерселер. Палаталар орнотуу, отун ал
ып, суу ташуу сыяктуу жумуштар аткарылды (Сасыкба |
отунканазат. Отун коё турган, отун сактала турган жай, сар
й. |
| отунчу |
отурэтиш. 1. Жерге, белгилүү бир орунга, орунтукка, ээр
е ж. б. көчүк койгон абалда орун алуу, жайгашуу. Да
сторкон жыйналгандан кийин Бурулча жайланып оту |
отургузэтиш. 1. Бирөөнү отура турган орунга жайлаштыруу.
2. Тигүү (мис., бак, алма ж. б.). Ата, менин отургузган
жыгачтарымды мал кемирип салбасын (Сыдыкбеков).
|
отургузууотургуз этишинин кыймыл атоочу. |
отургузушотургуз этишинин кош мамилеси. |
| отургуч |
отурукзат. Көчүп жүрбөй бир жерге орун алуучулук, турук
алып жайгашкандык. Отурук бол, там салып, Кыл мээн
етти жамдалып («Жазгыч акындар»). — Отуру |
отурукташэтиш. Көчүп жүрбөй бир жерге туруктуу болуп жашоо
, жай алуу. Алар жаңы жерге түбөлүк отурукташып, б
зулбас очок салуу үчүн барышат (Абдумомунов). Кыр |
отурукташтыротурукташ этишинин аркылуу мамилеси. |
отурукташууотурукташ этишинин кыймыл атоочу. |
отуруктуусын. Туруктуу, отурукташкан. |
отчётзат. Аткарылган ил жөнүндө жазуу жүзүндө же оозек
и официалдуу билдирүү, маалымат. Илимий иштер жөн
үндөгү отчёт. Партиялык уюмдун секретарынын отчё |