 самбукм. бот.
самбук;
см. бузина.
| самецм.
эркек (жаныбарлардын эркеги).
|
самимест. опред. мн.
өз;
вы сами сиз өзүңүз.
| самиммест.
1. твор. п. от сам, само;
2. дат. п. от сами.
|
| самими | самихмест. род., вин. и предл. п. от сами.
|
самкаж.
ургаачы (жаныбарлардын ургаачысы).
| самомест. ср. р. к сам.
само-
татаал сөздөрдүн биринчи бө
лүгү, бул мына муну белгилейт:
1) аракеттин өзү өзү
ө багытталгандыкты; мис. самовлюблённый өзүн өзү |
самоанализм.
өзүн өзү анализдөө (өзүнүн кылган иштерине, жүр
ш-турушуна жана башынан өткөргөндөрүнө өзү баа б
ерүү, аларды өзү талдоо, анализдөө).
| самобичеваниеср.
1. рел. өзүн өзү кыйноо (кээ бир динчилдердин өз
н өзү кыйнашы);
2. перен. өзүн өзү жемелөө, өзүн өзү
тилдөө.
|
самобранкаж. фольк.:
скатерть-самобранка жайыл дасторкон (жо
октордо - түрдүү тамак-аш үстүндө өзүнөн өзү жайн
ап турган дасторкон).
| самобытностьбирөөнүн таасирисиз болгондук, өзүнчөлүк, өзүнчө
бир башкача болуучулук, оригиналдуулук;
самобытн
ость творчества писателя жазуучунун чыгармачылы |
самобытный~, ая, -ое
бирөөнүн таасирисиз болгон, өзүнчө, өзү
чө бир башкача болгон; оригиналдуу;
самобытная ку
льтура өзүнчө бир башкача болгон маданият.
| самоварм.
самоор;
поставить самовар самоор коюу;
самовар к
пит самоор кайнап жатат.
|
самоварный~, ая, -ое
самовар-га т.;
самоварная труба самоор ке
рнейи;
самоварный кран самоордун чоргосу.
| самовластиеср. уст.
чектелбеген бийлик, жеке өзү гана бийлөөч
лүк;
иго самовластия чектелбеген бийликтин эзүүс
ү.
|
самовластный~, ая, -ое
1. уст. жеке өзү гана бийлөөчү;
самовластн
ый правитель жеке өзү гана бийлөөчү өкмөт башчыс
;
2. перен. зордукка (ээн баштыкка) негизделген;
сам | самовлюблённый~, ая, -ое
өзүн өзү сүйгөн (өзүнүн жөндөмдүүлүгүн
шыра баалаган жана өзүнүн кемчиликтерин сезбеге
н);
самовлюблённый человек өзүн өзү сүйгөн адам.
|
| самовнушение | самовозгораемостьж.
өзүнөн өзү күйүүчүлүк, өзүнөн өзү күйгүчтүк;
сам
овозгораемость торфа чым көңдүн өзүнөн өзү күйүү
чүлүгү.
|
| самовозгорание | самовозгораться |
| самовозрастание | самоволиеср.
өз билгенин кылуучулук, бейбаштык.
|
самовольничатьнесов. разг.
өз билгенин кылуу, бейбаштык кылуу.
| самовольнонареч.
уруксатсыз, уруксатсыз эле, сурабастан, сур
абастан эле;
самовольно отлучиться уруксатсыз эл
кетип калуу, уруксатсыз кетүү.
|
самовольностьж.
өз билгенин кылуучулук, бейбаштык;
самовольност
ь отлучки уруксатсыз кетип калгандык.
| самовольный~, ая, -ое
1. (не желающий подчиняться) өз билгенин
ылган, бейбаш;
самовольный ребёнок өз билгенин кы
лган бала, бейбаш бала;
2. (совершаемый без разреше |
| самовоспитание | самовосхваление |
=
=