 ойI зат. 1. Ойлоо процесси; акыл жүгүртүп ойлонулган
иет. Экөө тең алда кандай терең ойлордун кучагын
түшүп термелди (Жантөшев). Булактай кайнап түгөн |
ойбойсырд. Чочуганда, бир жери ооруганда ж.б. колдонула
т.
♦ Ой-боюна койбоо — акидей асылып, жан-алы
н койбоо, эркине койбоо. |
ойбойлоэтиш. «Ойбой» деп кыйкыруу, кокуйлоо. Ал, кол
ун кармап, ойбойлой баштады. |
ойбойлооойбойло этишинин кыймыл атоочу. |
ойбойлотойбойло этишинин аркылуу мамилеси. |
ойгонэтиш. 1. Уйкусу ачылуу, уйкудан туруу. Сергек Зарыл
күндөгүсүндөй эрте ойгонуп, эрте турду (Сыдыкбек
ов).
2. өт. Жандануу, кыймылга келүү, козголуу. Өлүк |
ойгонууойгон этишинин кыймыл атоочу. |
ойгоотакт. Уктабаган, уктай элек абал. — Болот ай, ой
оо болсоң, туруп чаар уйду бадага кошуп келчи (&laqu
o;Жаш ленинчи»). |
ойготэтиш. 1. Ойгонууга дуушар кылуу, уктап жаткан киши
и ойгонууга аргасыз кылуу.
2. өт. Жандандыруу, коз
гоо, кыймылга келтирүү. |
ойдогудайсын. Ойлогондой, көңүлдөгүдөй, каалагандай, эң со
ун. Оңой эмес ойдогудай өстүрмөк, Он бир бала —
он бир баатыр кабланды (Осмонов). Сан, сапатын ойд |
ойдолоэтиш. Бир орунга турбай тез-тез кыймылдоо, тыбырч
лап, тынч тура албоо, ойсоктоо. Минип турсаң, бийл
еп турат ойдолоп, Жерди чапчыйт, күрөк менен казг |
| ойдолокто |
ойдолооойдоло этишинин кыймыл атоочу. |
ойдолотойдоло этишинин аркылуу мамилеси. |
ойдуңзат. Айланасындагы жердин деңгээли менен салышты
рганда төмөнүрөөк келген жер, мейкиндик, ой. Бетт
ги жылкыларды ойдуңга айдап барды (Абдумомунов). |