 дыбаж. ист.
дыба (илгерки заманда - жазаланган, кыйнага
кишини кергич аспап).
| дыбомнареч.
тикесинен, типтик;
у него волосы встали дыбо
м от испуга корккондугунан анын төбө чачы типтик
болуп кетти.
|
дыбы~: встать на дыбы
1) (о лошади) эки аягы менен тик тур
уу;
2) перен. тил албоо, моюн толгоо, каршыгуу, карыш
уу.
| дылдам. и ж.
кеби-сыны жок узун адам, солдогой, далдагай.
|
дымм.
түтүн;
дым коромыслом разг. уу-чуу, ызы-чуу, кыжы-
ужу, чак-челекей; баш аламан;
нет дыма без огня пог
ов. төгүн жерден өрт чыкпайт; жел болбой, чөптүн б | дымитьнесов.
түтөө, түтөтүү;
печь дымит меш түтөп атат.
|
дымитьсянесов.
түтөө, түтүн чыгаруу;
туман дымится над реко
й дарыянын үстүнда туман бууланат.
| дымка |
дымный~, ая, -ое
түтүндүү;
дымная комната түтүн толгон үй
;
дымный порох кара дары (мылтык дарысы).
| дымовой~, ая, -ое
1. дым-га т.;
дымовая маска түтүнгө каршы м
аска (пожарниктерде);
2. воен. түтөмө;
дымовой снаря
түтөмө снаряд;
дымовая завеса
1) түтүн көшөгө;
2) пе |
дымогарный~, ая, -ое
от өткүч;
дымогарная труба от өткүч труб
(буу казанынын ичиндеги жалын өткүч түтүк).
| дымокм. уменьш. от дым
кичине түтүн, жүлүндөй түтүн.
|
дымоходм.
түтүн чыккыч, түтүн өткүч, мор.
| дымчатый~, ай, -ое
көгүлдүр, бозомук (түтүн сыяктуу түс).
|
дынный~, ая, -ое
дыня-га т.;
дынное варенье коон вареньеси
.
| дыня |
дыраж.
1. тешик, жыртык, жарык;
дыра в чулке байпактагы т
шик;
дыра в заборе дубалдагы жарык;
2. перен. разг. (
ахолустье) түнт жер, түпкүр;
жить в дыре түпкүрдө | дырка |
дырявый~, ая, -ое
тешиктүү, жыртыктуу;
дырявая голова или
ырявая память разг. унутчаак.
| дыхание |
дыхательный~, ая, -ое
дыхание-ге т.;
дыхательное горло кекирте
.
| дышатьнесов.
дем алуу, дем тартуу, аба жутуу;
он еле дышит
или он на ладан дышит разг. ымжан жаны калды; оозу
а суу тамыздырып калды.
|
дышатьсянесов. безл. кому
дем алуу;
в лесу легко дышится ток
ойдо киши жеңил дем алат.
| дышлоср.
дышло (кош ат чегилүүчү арабанын алдыңкы огуна
бекитилген узун жыгач).
|
| |
| |
| |
=
=