 улаэтиш. 1. Бир нерсенин учун экинчи нерсенин учуна к
шуу, жалгоо, бириктирүү. — Ой, Аттокур, улап кой
, Атың үздү тизгинин! (Жантөшев).
2. Агылгалоо, ээрч | улаарыэтиш. Создугуу, создугуп кетүү. Улаарыган иш. |
улаарытулаары этишинин аркылуу мамилеси. | улагазат. Иреге, эшиктин алды, үйдүн ичине кире бериш б
лүгү. Төрдөн согулган жел отту кайра улага жакка
жапырат (Баялинов). Жамила улаганы аттап, төрдө от |
улагалашсын. Эшиктеш; бири-бирине жакын. | улакзат. 1. Эчкинин бир жашка чейинки төлү. Эчкисин эрк
ин багышкан, Эгизден улак алышкан (Калык). |
улакчызат. Көкбөрү тартууга катышкан адам, улак тартуу
кмасын мыкты билген киши. Улакчы бала экен деп, К
ргөндөр айтсын ыраактан (Токтогул). | уламтакт. 1. Кайта-кайта, кайра-кайра. Ажар улам тышка к
улагын түрөт (Жантөшев). Сары саптуу калемди сыяг
улам малып коюп, Сыдык отурат (Жантөшев).
2. Соң, о |
уламаI зат. Эски сөздөрдү көп билген, көптү угуп, көптү
илген адам. Чоң эне жомокчу жана көптү билген ула
ма киши эле (Сыдыкбеков).
УЛАМА II сын. Бири-бирине | уламалаэтиш. Сураштыруу, иликтеп, сурамжылоо. [Анна] улам
лап жүрүп, Азиздин кабарын билген (Жантөшев). |
уламалооуламала этишинин кыймыл атоочу. | уламышзат. Бирөөнөн экинчисине, улам кийинкисине өткөн
сөз, имиш-имиш. |
уланI зат. Үйлөнө элек жаш жигит, жалпы эле бой тартып
алган жаш адам. Уста баатыр уландарга дайыма акы
ын айтып, аларды эл таламын көздөөгө чакырат (« | уландызат. 1. Бир нерсенин кошундусу, улап жалганган бөл
гү.
Тексттин, сөздүн андан аркы бөлүгү, үзүндүсү,
аягы. Жарыш сөздүн уландысы. Докладдын уландысы.
|
улантулан этишинин аркылуу мамилеси. | улантуучузат. Өзүнө жол көрсөткөн адамдын ишин, белгилүү б
р идеяны, башталган ишти ж. б. андан ары өнүктүрүү
чү, жолун жолдоочу. |
уларзат. Кыргоолдор тобуна кирүүчү, тоодо жашай турга
н ири илбээсин куш. Аскалардан ышкырган, Улары ба
Ала-Тоо (Бөкөнбаев). | улгайэтиш. Бир топ жашка чыгуу, жашы илгерилөө (көбүнчө
кары адамдарга карата). «Улгайып баратам» д
есем, профессор «илимге улгаюу тоскоолдук кыл |
улгаюуулгай этишинин кыймыл атоочу. | улооI ылоо менен бирдей.
УЛОО II ула этишинин кыймыл ат
оочу. |
улпакзат. Ун салдырганда эленип алынгандан кийинки эг
ндин кабыгы. | улпат |
ултанзат. Бут кийимдин таманы. Өтүктүн ултаны. Бөтөн эл
ге султан болгуча, өз элиңе ултан бол (макал). | ултарэтиш. Өтүк тигүү, жалпы эле бут кийим тигүү. [Кадыр
байдын] бутунда туюк ултарган бийик такалуу, оймо
логон кызыл соору өтүк (Жантөшев). |
ултартултар этишинин аркылуу мамилеси. | ултарууултар этишинин кыймыл атоочу. |
улуэтиш. 1. Көбүнчө карышкыр же ит созолонтуп үн чыга
уу. Уйлар мөөрөп, иттер улуду (Аалы). Бир маалда ал
ыстан улуган карышкырдын үнү угулду (Алыбаев).
2. | улукзат. 1. эс. Жогорку даражалуу башкаруучу, төрө. Ынт
магы бар элдин Адил болот улугу (Барпы). Жакшы бол
соң жатык бол, улук болсоң кичик бол (макал).
2. Улу |
улутзат. Тили, территориясы, экономикалык турмушу жан
а психикалык мүнөзү жагынан байланыштуулугу нег
зинде келип чыгып, ал маданиятынын жалпылыгынан | улутташтырэтиш. Ири ишканаларды, жерди, эл чарбасынын айрым
тармактарын жеке менчиктен мамлекеттин менчигин
е өткөрүү. |
=
=