 укI нук менен бирдей.
УК II этиш. Тыңшоо, кулак салуу,
эшитүү. Угамын элди коргоп келгендерден, Душманы
тургузбаган мергендерден (Калык). Кедейлерим сө | указзат. Жогорку бийлик органдары тарабынан берилген
, закондуу күчкө ээ болуучу токтом. СССР Жогорку С
оветинин Президиумунун Указы. |
укалаэтиш. Колду ныктай сүргүлөө, ушалоо. Атам укалага
насыбайынан чеге кетти (Жантөшев). Андрей муздак
колу менен эки көзүн тең укалап, үйүнүн ордун кай | укалатукала этишинин аркылуу мамилеси. |
укалооукала этишинин кыймыл атоочу. | укезат. 1. диал. Кичүү эркек бир тууган, ини.
2. Өзүнөн
ичүү эркектерге кайрылууда колдонулуучу сөз. Ан
жай сүйлөшөбүз, уке! (Жантөшев). |
уккулуксузсын. Угууга жагымсыз, угумсуз. Уккулуксуз ырдоо. У
ккулуксуз үн. | уккулуктуусын. Угууга жагымдуу, угумдуу. Күү ыргагы: куду ту
ук толкундай жамырап, кулакка уккулуктуу (Сыдыкб
еков). Уккулуктуу үнү менен ырды созолонтту (Жант |
укмушзат. Таң каларлык окуя, укмуштуу кабар, жаңылык; ш
мдук, керемет. Учтуң учкуч, Жасап укмуш (Осмонов).
| укмуштуусын. Таң каларлык, сонун; шумдуктуу. — Эх, бул то
одон укмуштуу кен табылат! — Аны мен табам (Сыд
кбеков). Маманазар кээде чукугандай сөз таап, укм |
укол зат. Шприц менен теринин астына же кан тамырына с
уюк дарыны жиберүү. Кары доктор Канайымды эртели-
кеч караган болот, кээде укол менен дары да куят ( | уктаэтиш. 1. Уйкуга кетүү, уйкуда болуу. Аябай чарчаган
дыктан келерибиз менен уктап калыптырбыз (Жантөш
ев). Балакетиңди алайын жалгызым; уктап жатса да к |
уктатукта этишинин аркылуу мамилеси. | уктооукта этишинин кыймыл атоочу. |
укуэтиш. Ныктай түртүү, колун таяй түртүп коюу, түртү
п ишаарат кылуу. [Чоң Койчу] Темирди кайчынын сабы
менен акырын укуп койду (Жантөшев). | укуйзат. Балдар ойнунда: ортонду уркуйта бүгүп туруп,
түйүлгөн муштуму менен утулган баланын башына ой
нотуп алуу жолу. Укуй алуу. |
укукзат. 1. Адамдардын коомдогу мамилелерин жөнгө, тар
типке салуу үчүн мамлекеттик бийлик тарабынан бе
лгиленүүчү жана корголуучу нормалардын, эрежеле | укуксузсын. Укугунан ажыратылган, укугу жок; акысы жок. К
ндай адам укуксуз, Болгондугун иретте (Тоголок М
лдо). |
укуктуусын. Укугу бар, акылуу, акысы бар. Дем алууга укукт
уу, Кени болду билимдин (Шамшиев). | укумI: укум-тукум зат. Бир атадан таралган, ата-бабасы
ир урук-туугандардын бир нече мууну. Нечен кылым,
нечен жыл, Укум-тукум жүргөн жер (Аалы).
♦Укумд |
укурукзат. 1. учуна илмек кылып аркан же жип байлап алып
ылкы кармоо үчүн колдонулуучу узун жыгач. Укуруг
ун сүйрөткөн, Азоолорун үйрөткөн (Осмонкул).
2. Ка | укуууку этишинин кыймыл атоочу. |
| |
| |
| |
| |
=
=