 туловищеср.
тулку бой, тула бой, көөдөн.
| тулупм.
тон, ичик;
заячий тулуп коён ичик.
|
тульяж.
төбө (баш кийимдин төбөсү);
шляпа с высокой тульё
й төбөсү бийик калпак.
| тумакм. разг.
муштоо, муштум менен уруу.
|
тумантуман I
м.
туман;
густой туман калың туман, коюу тума
н;
спустился туман туман түштү;
туман в глазах көзд
үн алды караңгылоо;
у меня в голове туман менин ба | туманитьнесов. что
1. (застилать туманом) туман басуу, туман
доо;
дым туманит даль түтүн алыстыкты тумандатып
урат;
2. перен. тунартуу, күүгүмдөтүү, күңүрттөнтү |
туманитьсянесов.
1. (застилаться туманом) тумандануу, туман б
суу;
2. перен. тунаруу, тумандануу, ачык көрбөө, күң
үрттөнүү.
| туманностьж.
1. (скопление тумана) тумандуулук, туман;
2. астр. (
копление звёзд) жыбыраган калың жылдыз;
3. перен. (
еясность) тунаргандык, ачык эместик, күүгүмдүк.
|
туманный~, ая, -ое
1. тумандуу;
туманная погода тумандуу аба
ырайы;
2. перен. (неясный) тунарган, ачык эмес, күңү
т;
туманное выражение ачык эмес сөз;
3. перен. (туск | тумбаж.
1. (у тротуара или дороги) тумба (кыска жоон мамыч
а-казык);
2. (подставка, подножие) тумба (гүл, күзгү к
оюу үчүн жасалган тектирче);
3. перен. разг. (о челов |
тумбочкаж.
1. уменьш. от тумба тумбочка;
2. (шкафчик) тумбочка
(кичине шкаф).
| тунгус |
тунгускаженск. р. к тунгус;
тунгуска;
см. эвенкийка.
| тунгусский~, ая, -ое
тунгус-ка т.;
см. эвенкийский.
|
| тунгусы | тундраж.
тундра (түндүк полярдык жерлердеги майда өсүмд
ктүү мейкиндик).
|
тундровый~, ая, -ое
тундра-га т.;
тундровая полоса тундра тил
кеси.
| тунеядецм. презр.
арам тамак, жатып ичер, аяк бошотор.
|
тунеядствоср. презр.
арам тамактык, жатып ичердик, аяк бошото
рчулук.
| туникаж.
туника (байыркы римдиктердин ички кийими: жеңи
ыска узун ак көйнөк).
|
туннельм.
туннель (тешкен тоо; тоону же жерди тешип салынг
ан жол);
туннель метрополитена метрополитендин ту
ннели;
горный туннель тешкен тоо.
| туннельный |
тупетьнесов.
1. (становиться тупым - о ноже и т.п.) мокоо, мо
коп калуу, өтпөй калуу;
2. перен. (слабеть) начарлан
у;
у него тупеет память ал унутчаак боло баштады;
3. | тупикм.
1. (улица) туюк (туюк көчө);
2. ж.-д. туюк (рельсанын б
үткөн жери);
3. перен. (безвыходное положение) туюкк
а камалып калгандай абал; аргасыз абал;
поставить |
тупитьнесов. что
мокотуу;
тупить нож бычакты мокотуу.
| тупитьсянесов.
мокоо, өтпөй калуу.
|
тупицам. и ж. разг.
түшүнүгү начар, акылы кем киши.
| тупонареч.
(бессмысленно) эч нерсеге түшүнбөй, акылта
албай иштөө же сүйлөө.
|
тупоголовый~, ая, -ое
кем акыл (киши).
| тупой~, ая, -ое
1. (о ноже и т.п.) мокок, өтпөгөн;
тупая пила
мокок араа;
2. (не суживающийся к концу) тукул, шушт
угуй эмес;
тупой конец яйца жумуртканын тукул жаг |
=
=