 сүйэтиш. 1. Ашык болуу, эркек аялды же аял эркекти жак ырып, көңүлүн салып калуу, сүйүүгө берилүү. Жароо кер сулуу кыз сүйсөң , Жашчылыгың бир кызык (Токто |
| сүйгүнчүк сын. Сүйүктүү, сүйкүмдүү, жагымдуу. Сүйгүнчүк уул м жанымда («Ала-Тоо»). |
| сүйгүнчүктүү сын. Сүйүктүү, сүйкүмдүү, жагымдуу. Каныбектин кө үнө Эркин сүйгүнчүктүү учурады (Жантөшев). Колун а талканы бар бала сүйгүнчүктүү (макал). |
| сүйдүр сүй этишинин аркылуу мамилеси. |
| сүйкө этиш. Сүртүү, майлоо, жугузуу. Энесине таарынып, к ймак сүйкөп берген нанды жебей келген Сатай да к рсагынын ачканын сезген жок (Сыдыкбеков). |
| сүйкөн сүйкө этишинин өздүк мамилеси. |
| сүйкүм зат. Жагымдуулук, сүйүктүүлүк, жакшынакайлык. Жү үндө сүйкүм да бар, сүрү да бар, Тулкусу шамдагай деп берет кабар (Аалы). Ал кезде үнү сүйкүм, ыры кө |
| сүйкүмдүү сын. Сүйкүмү бар, сүйүктүү, сүйгүнчүктүү, жагымду у, жакшынакай. Толукшуган жайдын мемиреген кечки жели денеге сүйкүмдүү болуп турат (Жантөшев). Тес |
| сүйлө этиш. Бир нерсе жөнүндө сөз кылуу, кеп салуу, сөз м енен пикирин билдирүү, айтуу. Ойноп сүйлөсөң да о лоп сүйлө (макал). Колуңдан келсе сүйлөй бил, Ушул |
| сүйлөм зат. Аякталган ойду билдирүүчү грамматикалык бай ланыштагы сөз же сөздөрдүн тизмеги. [Күмүш] кээде бир канча сүйлөмдү окуп алып, эрдин кыбыратып, ан |
| сүйлөн этиш. 1. Өзүнчө эле кобурап сүйлөй берүү. Ары басып , бери басып сүйлөнөт, Бирдемени келтире албай кү мөнөт (Шамшиев). 2. Жемелөө, жекирүү, ачуулануу. Кө |
| сүйлөнт сүйлөн этишинин аркылуу мамилеси. |
| сүйлөнүү сүйлөн этишинин кыймыл атоочу. |
| сүйлөө сүйлө этишинин кыймыл атоочу. |
| сүйлөөк сын. Көп сүйлөгөн, жаатын жанган, оозу тынбаган; т лдүү. Ошолордой эченден Тили сүйлөөк чеченден (Т ктогул). Сүйлөөк келин. |
| сүйлөт сүйлө этишинин аркылуу мамилеси. |
| сүйлөш сүйлө этишинин кош мамилеси. |
| сүймөнчүк сүнгүнчүк менен бирдей. |
| сүйө этиш. Жөлөө, таёо, жөлөй кармоо. Каныбекти сүйөй о ургузду, (Жантөшев). Колтуктан сүйөй кармап атына аткаруу. |
| сүйөн 1. сүйө этишинин өздүк мамилеси.
2. өт. Бирөөгө, бир нерсеге таянуу, таяныч кылуу. Жетимдин сүйөнөр а дуу тууганы жок (Сыдыкбеков). |
| сүйөнүч сүйөнч менен бирдей. |
| сүйөнч зат. 1. Жөлөк, таяныч, тирек.
2. өт. Колдоочу, таяныч. Акеңден калган бир жетим, Артыңдан сүйөнч, тирег ң («Саринжи — Бөкөй»). Сүрдүккөндө сүйөнч |
| сүйөө сүйө этишинин кыймыл атоочу. |
| сүйөт сүйө этишинин аркылуу мамилеси. |
| сүйрө этиш. 1. Жер же башка бир нерсенин үстү менен сүйрө лгөн, андан бөлүнүп, ажырап кетпеген абалда жылды руу, ушундай абалда алып өтүү. Паровоз барат бакы |
| сүйрөл сүйрө этишинин туюк мамилеси. |
| сүйрөңдө этиш. Сүйрөлүңкү, өөдүк-сөөдүк кыймылдоо. |
| сүйрөө сүйрө этишинин кыймыл атоочу. |
| сүйрөткү зат. 1. Сокону үстүнө коюп, сүйрөтүп алып кетүүгө к олдонулуучу ача жыгач.
|
| сүйрөш сүйрө этишинин кош мамилеси. |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
| Эл-сөздүк | Другие сервисы... | 0.1485 сек. |
|