 дымыкэтиш. Думугуу, думуктурган абалга келүү, нымданыш
кан абалга келүү. Алды тоң бойдон жаткан чопо бир
аз булоолонуп дымыгат (Сасыкбаев). |
дымытдымы этишинин аркылуу мамилеси. |
дыңI зат. Мурда айдалбаган, кур жер. Тракторум күчкө к
ел, Дыңды бузуп тиле бер (Турусбеков). Дың жерлерд
гүлдөтүүгө барууга Алтай, Сибирь, Казакстан жер |
дыңылдаэтиш. 1. Дың-дың эткен дабыш чыгаруу. Аарылар дыңыл
дайт. Зым карагай ырдагандай дыңылдайт (Сасыкбае
).
2. өт. Тыңуу, сергек болуп оңолуу. |
дырI: дыр-дыр этүү — дыркыраган, дырылдаган дабыш,
н чыгаруу.
ДЫР II: дыр коюу же дыр берүү — тез, ж
пырт чуркоо, үркүү, зымыроо. Адыраңдап дыр коюп, А |
дыргаяк: дыргаяк салуу же дыргаяк тээп кетүү — катуу ч
ркоо, адыраңдап, оюн салып жүгүрүү; төмөн карай к
ү менен сыйгалануу, жылбышуу, күү менен түшүү. |
дыргаяктаэтиш. Дыргаяк салып тез жүгүрүү, жылбышуу, катуу с
ыйгаланып түшүү. Омор кунаажындарды.. дыргаяктат
п, Күлжан көрсөткөн жылганы көздөй кубалап жөнөд |
дыргаяктатдыргаякта этишинин аркылуу мамилеси. |
дыргаяктоодыргаякта этишинин кыймыл атоочу. |
дыргыэтиш. Дыр коюу, үркүү. Бир аздан кийин короодогу к
йлор дыргый түштү (Каимов). |
дырдайсын. Жылаңач, энеден туума, үстүнө кийген, жамынга
н эчтемеси жок. Кийимин дырдай чечтирип, жылаңачт
ап салышты (Тоголок Молдо). Дырдай жылаңач. |
дырдыйэтиш. 1. Көөп чыңалуу (мис., ич).
2. өт. Мансапка, дөөл
өткө чиренип дердейүү, көөп кетүү. |
дырдыйтдырдый этишинин аркылуу мамилеси. |
дырдыюудырдый этишинин кыймыл атоочу. |
дыркыраэтиш, 1. Дыр-дыр эткен дабыш, үн чыгаруу, дырылдоо.
рактор дыркырады. Шамал дыркырап сокту.
2. Катуу
үгүрүү, дыр коюу. Жан соогалап канчасы, Качып жүр |
дыркыратдыркыра этишинин аркылуу мамилеси. |
дыркыроодыркыра этишинин кыймыл атоочу. |
дырылдаэтиш. 1. Дыр-дыр этүү, дыркыраган үн чыгаруу. Бир ке
зде радио дырылдап, шуулдап калды (Баялинов). Асма
нда самолёттор дырылдашат (Үмөталиев). Токтой кал |
дырылдатдырылда этишинин аркылуу мамилеси. |
дырылдоодырылда этишинин кыймыл атоочу. |