 вожувожу I (водишь) и т.д. наст. вр. от водить. вожу II (возиш ь) и т.д. наст. вр. от возить. |
| вожусь вожусь I (водишься) и т.д. наст. вр. от водиться. вожус ь II (возишься) и т.д. наст. вр. от возиться. |
| воз м. 1. араба (бир араба жүк, жүктүү араба); воз дров би араба отун; 2. перен. разг. (множество) толгон, көп, абдан көп; у него целый воз новостей анын толгон ж |
| возбранять несов. уст. тыюу, тыюу салуу. |
| возбраняться несов. страд., чаще безл. тыюу салынуу, тыйылу; не во збраняется тыйылбайт, тыюу салынбайт. |
| возбудимость ж. козголгучтук (1. сезимдин козголгучтугу, ойгонг чтугу; 2. биол. ткандын сырттан болгон аракетке жо оп бериши). |
| возбудимый ~, ая, -ое 1. козголгуч; 2. биол. козголгуч, сезгич; во будимые ткани сезгич ткандар. |
| возбудитель м. козгогуч (кандайдыр бир нерсени козгоого күчү ж еткен нерсе); дрожжи - возбудитель брожения ачыткы - ачуунун (ачыштын) козгогучу; возбудитель болезн |
| возбудить сов. 1. что козгоо, сезим ойготуу, сезимге таасир кы луу; возбудить интерес кызыкчылыкты козгоо; возбу ить негодование кыжырын келтирүү; возбудить стра |
| возбудиться сов. козголуу, сезими ойгонуу, желигүү, ээлигүү. |
| возбуждаемость ж. см. возбудимость. |
| возбуждать несов. см. возбудить. |
| возбуждаться несов. 1. см. возбудиться; 2. страд. к возбуждать. |
| возбуждающий ~, ая, -ее 1. прич. от возбуждать; 2. прил.: возбуждающ ие средства мед. (организмди) козготуучу (козутуу у) дарылар. |
| возбуждение ср. 1. (усиление, пробуждение и т.п.) козгоо, сезим ой готуу, сезимге таасир кылуу; возбуждение деятельн ости сердца жүрөктүн аракетин козгоо; 2. (состояни |
| возбуждённость ж. таасирленгендик, козголгондук, сезими ойгонгон дук. |
| возбуждённый ~, ая, -ое 1. прич. от возбудить; 2. прил. (взволнованн ый) толкунданган; у него возбуждённый вид ал толку нданып турат (тынчсызданып турат). |
| возведение ср. (действие) көтөрүү; возведение в степень мат. да ражага көтөрүү (өзүн өзүнө көбөйтүү). |
| возвеличивать несов. см. возвеличить. |
| возвеличить сов. кого-что улуктоо, урматтоо, мактоо. |
| возвести сов. 1. что (выстроить) куруу, тургузуу, салуу; возве ти большое здание чоң имарат тургузуу; 2. что к чем у (определить начало) байланыштыруу, жеткирүү, ал |
| возвестить сов. что, о чём салтанат менен жарыялоо. |
| возвещать несов. см. возвестить. |
| возводить несов. см. возвеси. |
| возврат м. 1. (отдача взятого) кайтаруу, кайта берүү; возврат ссуды ссуданы кайтаруу; 2. перен. (возобновление) к айталоо, кайтуу; возврат болезни оорунун кайталан |
| возвратить сов. 1. что (отдать взятое) кайтаруу, кайтарып берүү ; возвратить книгу китепти кайтаруу; 2. что, перен. ( осстановить) калыбына келтирүү; возвратить здоро |
| возвратиться сов. 1. (вернуться) кайтуу, кайтып келүү, кайта келү ; возвратиться домой үйгө кайтуу; 2. перен. (восстан овиться) калыбына келүү, кирүү; после болезни к не |
| возвратный ~, ая, -ое 1. кайтма; возвратный путь кайтма жол; 2. ме д. кайталама; возвратный тиф кайталама келте; 3. гра м.: возвратное местоимение өздүк ат атооч; возврат |
| возвращать несов. см. возвратить. |
| возвращаться несов. 1. см. возвратиться; 2. страд. к возвращать. |
| возвращение ср 1. см. возврат; 2. (появление вновь, приезд) кайтуу, кайтып келүү, кайта келүү; возвращение из команди ровки командировкадан кайтып келүү; по возвращен |
| возвысить сов. кого-что көтөрүү, ардактоо; возвысить кого-л. в глазах других бирөөнү башкалардын алдында көтөр үү; возвысить голос катуу айтуу, кайкырып айтуу (а |
| возвыситься сов. жогорулоо, жогорку даражага көтөрүлүү. |
| возвышать несов. см. возвысить. |
| возвышаться несов. 1. бийик туруу, көтөрүлүп туруу, өтүү, ашуу, а шып туруу; за озером возвышались горы көлдүн нары жагында тоолор заңкайып турду; 2. страд. к возвышат |
| возвышение ср. көтөрүңкү орун (жер), бийик орун (жер); стоять на возвышении көтөрүңкү жерде туруу. |
| возвышенность ж. 1. геогр. дөңсөө; 2. перен. (мыслей, чувств) көтөрүң үлүк, көңүлдүн көтөрүңкүлүгү. |
| возвышенный ~, ая, -ое 1. (высоко расположенный) бийик, көтөрүңк ү; возвышенная местность бийик жер; 2. перен. бийик, көтөрүңкү, чоң маанилүү; возвышенная цель көтөрүң |
| возглавить сов. что башында болуу, башкаруу, башчылык кылуу; в зглавить революционное движение революциячыл к ймылдын башында болуу. |
| возглавлять несов. см. возглавить. |
| возглас м. үн чыгаруу, үн; возглас радости кубаныч үнү. |
| возгонка ж. физ. возгонка (катуу затты буу түрүнө айландыры , кайтадан катуу зат түрүнө келтирүү). |
| возгонять несов. физ. возгонкалоо. |
| возгораемость ж. тех. тутангычтык, жангычтык, күйгүчтүк. |
| возгораемый ~, ая, -ое тех. тутангыч, жангыч, күйгүч. |
| возгораться несов. см. возгореться. |
| возгордиться сов. чем мактанып көтөрүлүү, компоюу. |
| возгореться сов. 1. (загоретъся) тутануу, жануу; из искры возгори тся пламя учкундан жалын чыгат; 2. чем, перен. (силь о захотеть чего-л.) ынтызар болуу; он возгорелся ж |
| воздавать несов. см. воздать. |
| воздать сов. тиешесин берүү; воздать кому-л. по заслугам би өөгө иштеген ишине жараша жогору баа берүү. |
| воздаяние ср. уст. кылыгы үчүн сыйлоо же кылыгы үчүн жазалоо. |
| воздвигать несов. см. воздвигнуть. |
| воздвигнуть сов. куруу, салуу, тургузуу; воздвигнуты многоэтаж ые здания көп кабаттуу үйлөр тургузулган. |
| воздевать несов. см. воздеть. |
| воздействие ср. таасир, таасир кылуу; оказать моральное воздей твие мораль жагынан таасир кылуу. |
| воздействовать сов. и несов. на кого-что таасир кылуу. |
| возделать сов. что айдоо, иштетүү; возделать землю жерди айдо о, жерди иштетүү. |
| возделывать несов. см. возделать. |
| воздержавшийся м. калыс калган; при голосовании воздержавшихся не было кол көтөрүүдө (добуш берүүдө) калыс калганд р болгон жок. |
| воздержание ср. өзүн өзү тыюу (мис. тамекиден, арактан). |
| воздержанность ж. өзүн өзү тыюучулук, өзүн өзү тартуучулук, өзүн ө зү токтоткондук; воздержанность в еде тамактан өз үн өзү тартуучулук. |
| воздержанный ~, ая, -ое өзүн өзү кармай билген, токтоо; он воздер жанный человек ал өзүн өзү кармай билген адам. |
| воздержаться сов. 1. от чего өзүн өзү тыюу, өзүн өзү токтотуу; воз ержаться от ответа жооп берүүдөн өзүн өзү токтот уу; воздержаться от курения тамеки тартуудан өзүн |
| воздерживаться несов. см. воздержаться. |
| воздеть сов. уст.: воздеть руки алакан жаюу (диний максат м нен). |
| воздух м. аба; свежий воздух таза аба; спёртый воздух бузул ган, быксыган аба; выйти на воздух абага чыгуу; на о ткрытом воздухе или на вольном воздухе ачык абад |
| воздуходувка ж. тех. воздуходувка (кысылган абаны жиберип туруу чу машина). |
| воздуходувный ~, ая, -ое тех.: воздуходувные машины в металлургии металлургиядагы аба жибергич машиналар. |
| воздухонагнетательный ~, ая, -ое тех.: воздухонагнетательный насос аба то лтуруучу насос. |
| воздухоплавание ср. абада учуу. |
| воздухоплаватель м. абада учуучу. |
| воздухопровод м. тех. воздухопровод (абаны алмаштыруу үчүн колдо нулуучу түтүк же каналдар). |
| воздушнодесантный ~, ая, -ое аба-десанттык; воздушнодесантные войска аба-десанттык войсколор. |
| воздушный ~, ая, -ое 1. воздух-ка т.; воздушное пространство аб а мейкиндиги; воздушное охлаждение аба менен музд атуу, суутуу; воздушное сообщение аба байланышы; в |
| воззвание ср. үндөө, чакырык. |
| воззрение ср. пикир, көз караш, ой-пикир. |
| воззриться сов. на кого-что, разг. теше тиктоо, суктанып кароо. |
| возить несов. кого-что ташуу, тартуу (унаада, машинада, по здде ж.б.); возить пассажиров пассажирлерди ташуу; возить кирпич на стройку курулушка кирпич тартуу |
| возиться несов. разг. 1. (играть, резвиться) ойноп кыбыр-сыбы этүү, ойноп убаралануу; дети возились на песке ба лдар кумда ойноп кыбыр-сыбыр болуп жатышты; 2. с че |
| возка ж. ташуу, тартуу. |
| возлагать несов. см. возложить. |
| возле 1. нареч. жакын; он живёт возле ал жакын турат; 2. пре лог с род. п. жанында; возле дома үйдүн жанында. |
| возлежать несов. на чём, уст. жамбаштоо, жамбаштап жатуу. |
| возликовать сов. уст. шаттануу, жадырап-жайноо, кубануу. |
| возлияние ср. 1. ист. атап куюу (байыркы заманда кудайларга (б ттарга) курмандык катарында арак-шарапты атап ку юу); 2. перен. шутл. ичкилик ичүү. |
| возложить сов. что на кого-что 1. (торжественно положить) салт анат менен коюу; возложить венки на могилу мүрзөг веноктор коюу; 2. (поручить) тапшыруу, жүктөө; возл |
| возлюбленная ж. сүйгөн жар. |
| возлюбленный м. сүйгөн, өтө жакшы көрүп калган эркеси. |
| возмездие ср. жаза; получить возмездие жаза алуу; заслуженное и справедливое возмездие жөнү бар жана адилет жа за. |
| возместить сов. что, чем төлөө, төлөп берүү, ордун толтуруу, ор дуна коюу; возместить убытки чыгымды төлөө. |
| возмещать несов. см. возместить. |
| возмещение ср. төлөө, төлөнүү, төлөп берүү, орду толтурулуу, о дун толтуруу; получить возмещение за убытки чыгы үчүн ордун толтуртуу. |
| возможно 1. нареч. мүмкүн; возможно скорее мүмкүн катары тез ; возможно лучшие условия мүмкүн катары түзүк шар тар; 2. в знач. сказ. мүмкүн; очень возможно өтө эле |
| возможность ж. 1. (вероятность) мүмкүндүк, мүмкүнчүлүк; 2. (удобны й случай) мүмкүндүк, мүмкүнчүлүк; тут имеются разн ые возможности мында ар түрдүү мүмкүндүктөр бар; |
| возможный ~, ая, -ое мүмкүн, болушу мүмкүн болгон; возможный сход дела иштин мүмкүн болгон чечилиши; такой отв ет возможен мындай жооп мүмкүн; сделать что-л. воз |
| возмужалость ж. эр жеткендик, бойго жеткендик. |
| возмужалый ~, ая, -ое эр жеткен, бойго жеткен. |
| возмужать сов. эр жетүү, бойго жетүү. |
| возмутительный ~, ая, -ое кыжырды келтире турган, ачуу келтире ту ган. |
| возмутить сов. кого 1. (привести в негодование) кыжырды кайна уу, ачуу келтирүү; 2. уст. (побудить к мятежу) козго оң чыгарууга түрткүлөө. |
| возмутиться сов. 1. (выйти из себя) кыжыр кайноо, ачуу келүү; 2. ус . (восстать) козголоң чыгаруу. |
| возмущать несов. см. возмутить. |
| возмущаться несов. см. возмутиться. |
| возмущение ср. 1. (негодование) кыжыр кайноо, ачуу келүү; 2. уст. ( мятеж) козголоң. |
| возмущённо нареч. кыжыры кайнап, кыжырданып, ачуусу келип. |
| возмущённый ~, ая, -ое 1. прич. от возмутить; 2. прил. кыжыры кайна ган, кыжырданган, ачуусу келген. |
| вознаградить сов. кого-что сыйлык берүү, сыйлоо; вознаградить ко го-л. по заслугам бирөөнү иштеген ишинежараша сый лоо. |
| вознаграждать несов. см. вознаградить. |
| вознаграждение ср. 1. (действие) акы төлөө, сыйлык берүү, сыйлоо; 2. (н аграда) эмгек акы, сыйлык. |
| вознамериваться несов. см. вознамериться. |
| вознамериться сов. с неопр. ниеттенүү. |
| вознегодовать сов. на кого-что аябай ачуу келүү, абдан кыжыр кайн оо. |
| возненавидеть сов. кого-что жек көрүү. |
| вознести сов. кого-что: вознести до небес көкө жеткире көтө үү (мактап). |
| вознестись сов. уст. көкөлөө, өтө жогору көтөрүлүү; вознестись под облака булутка көтөрүлүү. |
| возникать несов. см. возникнуть. |
| возникновение ср. келип чыгуу, пайда болуу; возникновение жизни н а земле жер жүзүндө жан-жаныбарлардын келип чыгы ы. |
| возникнуть сов. келип чыгуу, пайда болуу; у него возникла мысл анда пикир (ой) пайда болду; возник вопрос маселе келип чыкты. |
| возница м. уст. араба айдоочу, арабакеч. |
| возносить несов. см. вознести. |
| возноситься несов. 1. см. вознестись; 2. страд. к возносить. |
| возня ж. 1. (шумная игра) кыбыр-жыбыр, уу-чуу; дети подняли озню балдар уу-чуу көтөрүштү; 2. (хлопоты) түйшүк, м ашакат; возня с установкой приборов приборлорду о |
| возобновить сов. что кайтадан баштоо, кайта баштоо; возобновит занятия ишти (окууну) кайта баштоо. |
| возобновиться сов. кайтадан башталуу; занятия возобновились иш ( куу) кайтадан башталды. |
| возобновление ср. кайта баштоо. |
| возобновлять несов. см. возобновить. |
| возобновляться несов. 1. см. возобновиться; 2. страд. к возобновлять. |
| возомнить сов.: возомнить о себе бааланып калуу, манчыркап к луу. |
| возражать несов. см. возразить; вы не возражаете? сиз каршы эм ессизби? |
| возражение ср. каршылык, каяша; проект встретил возражения пр ект каршылыкка учурады; возражений нет каршылык ок. |
| возразить сов. кому на что, против кого-чего каршы сүйлөө, ка шы туруу, каршы болуу; көнбөө; мне нечего возразит ь на это замечание бул эскертүүгө мен эч каршы эм |
| возраст м. курак, жаш; призывной возраст чакырылуу жашы; шко льный возраст мектеп жашы; зрелый возраст жетикке н курак; в возрасте двадцати лет жыйырма жашта, жы |
| возрастание ср. өсүү, көбөйүү, улам артуу, көбөйгөндөн көбөйүү. |
| возрастать несов. см. возрасти. |
| возрастающий ~, ая, -ее 1. прич. от возрастать; 2. прил. уламдан-ула м, күч алуучу, өсүүчү, күчөп бара жаткан; возрастаю щая скорость күчөп бара жаткан тездик; возрастающ |
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
| Эл-сөздүк | Другие сервисы... | 0.2487 сек. |
|