 зикирзат. 1. Жанын сабап кудайга, жалынып-жалбара чамын
п күрсүлдөө, ушундай жол менен иштелген ырым-жыр
м. Таң атканча уктатпай, Тынчымды алды зикириң (Б | зилзат. 1. Адамдын ичинен чыккан сары, ачуу суюктук; ө
үшүп, күчөп кеткен оору. Ат үстүнөн зил кусуп, Эр
лжобай талды дейт («Олжобай менен Кишимжан).
2. |
зилдеэтиш Зил болуп кетүү, жараат күчөп кетүү. Чечтири
, кайра дагы тазалабаса, зилдеп кетүүсү мүмкүн (Б
йшеналиев). | зилдензилде этишинин кыймыл атоочу. |
зилдетзилде этишинин аркылуу мамилеси. | зилдүүсын. 1. Зили бар, зил баскан.
2. өт. Ачуулуу, кекээрл
ү. Зарлык да жаны күйгөн бойдон бир топ зилдүү сө
дөр айтып жиберди (Элебаев). |
зилзалазат.Жер титирөө. Жер жүзү токтобогон зилзаладай,
ушмандын коргондору жатты чаңдап (Аалы). | зилзила |
зилизат.Акыры, түбү. Зили түбү оңобу, Акка кара санаса
(«Мендирман»). | зилинде такт. Акыры, акырында, түбүндө. Кайнатаңыз бул Кө
дөө Сизге душман зилинде («Эр Төштүк»). |
зирезат. Жыттуу өсүмдүк жана анын уругу. Зире кошулга
жапма нандын ар бирин төрткө бөлдү (Абдумомунов)
. | зирек |
зирилдеэтиш 1. Дир-дир этүү, дир-дир этип агылгандай, кату
агып тургандай абалда болуу. Кан зирилдеп Тоо-та
шына тилдирип (Бөкөнбаев). Таң атардын муздак жел | зирилдетзирилде этишинин аркылуу мамилеси. |
зирилдөөзирилде этишинин кыймыл атоочу. | зиркилдеэтиш Абдан ачуулануу, буркан-шаркан түшүү, албуут
тануу; жактырбаган; ачуусу келген түр билдирүү. Б
гимов дагы зиркилдеди (Сасыкбаев). |
зиркилдетзиркилде этишинин аркылуу мамилеси. | зиркилдөөзиркилде этишинин кыймыл атоочу. |
зиркиреэтиш 1. Дирилдөө, дир-дир этүү, зирилдеп агылган аб
алда болуу. Мурдунан кан зиркирейт.
- 2. &n
bsp; Зир | зиркиретзиркире этишинин аркылуу мамилеси. |
зиркирөөзиркире этишинин кыймыл атоочу. | |
| |
| |
| |
| |
=
=