 үймөктөшүймөктө этишинин кош мамилеси. |
| үймөкчө |
үймөкчүзат. Үймөк үйүүчү адам. Үймөкчүлөр чырга сүйрөткө
нсүп, туш-тушунан тартып жатат (Таштемиров). |
үймөлөэтиш. Үстү-үстүнө үйүү, үйө берүү. |
үймөлөктөэтиш. Бир жерге өтө көп болуп жыйылуу, чогулуу. Үй
өнөм деп ырымды, Үймөлөктөп эл келет (Токтогул). Ж
ети-сегиз киши Чакеңдин арабасына үймөлөктөп алы |
үймөлөктөөүймөлөктө этишинин кыймыл атоочу. |
үймөлөктөтүймөлөктө этишинин аркылуу мамилеси. |
үймөлөөүймөлө этишинин кыймыл атоочу. |
үймөлөтүймөлө этишинин аркылуу мамилеси. |
үйөрзат. 1. Жазга маал суу үстүнөн калкып аккан муздар,
муз агымы. Үн салып суусу киргенде, Үстүнөн үйөр
үргөндө («Семетей»).
2. Жазында кар эрип, мөң |
үйрөнэтиш 1. Бир нерсени (мис., ишти, техниканы ж. б.) билү
ү, өздөштүрүү, ага машыгуу, көнүгүү. Канча түрдүү
ехника, Үйрөнөбүз колхоздо (Барпы). Кылганың киши |
үйрөнүүүйрөн этишинин кыймыл атоочу. |
үйрөнчүкзат. Кандайдыр бир ишти жаңыдан үйрөнүп, өздөштүр
үп келе жаткан, үйрөнүү, өздөштүрүү аракетин жаңы
дан баштаган адам. [Жүкөш] мурда шахтада үйрөнчүк |
үйрөтэтиш. 1. Бир нерсени билүүгө, өздөштүрүүгө машыкты
руу, көнүктүрүү, окутуу, үйрөнгөн, билген деңгээл
е жеткирүү. Үйрөтүп өнөр, билимди, Өстүрүп кадр к |
үйрөткүзат. Жаңы үйрөтүлгөн унаа. |
үйрөттүрүйрөт этишинин аркылуу мамилеси. |
үйрөтүлүйрөт этишинин туюк мамилеси. |
үйрөтүүүйрөт этишинин кыймыл атоочу. |
үйрүлэтиш. 1. Үйүр этишинин туюк мамилеси.
2. Чогулуу, жы
йылуу. Үч каркыра боюна, Үйрүлүп жыйын салды эле (&
laquo;Манас»).
3. өт. Жакшы мамиле кылуу, абдан жак |
үйүл1. үй этишинин туюк мамилеси.
2. Көп болуп чогулуу,
өтө көбөйүп кетүү. Эл бат эле үйүлүп калды. Үстү-ү
түнө үйүлүп оттоп жатышкан таранчылар. |
үйүлтүйүл этишинин аркылуу мамилеси. |
үйүлүүүйүл этишинин кыймыл атоочу. |
үйүрI зат. 1. Малдын же жапайы айбандардын тобу. Үйүрүн
н бөлүнүп үйрөнбөгөн кара торпок анда-санда мөөр
өп кылчактайт (Аалы). Карышкырлардын бир үйүрү те |
үйүрдүүсын. Үйүрү бар. Үйүрдүү айгыр. |