 мээзат. 1. Баш сөөгүнө жайланышкан, адамдардын жана а
бандардын нерв сисгемасынын борбордук бөлүгү бо
лгон зат. Аш — ээси менен, баш — мээси менен ( | мээлеэтиш. Таамайлоо, кароолго алып көздөө, болжоо. Баа
мдап, байкап олтурган Эмил тигини жазбай мээлеп б
ашка атты (Сыдыкбеков). Мээлесе көздү жара аткан, |
мээлейэат. Салааларын өзүнчө-өзүнчө (беш салаа) же барма
гынан башкасы туюк кылып токулган же териден, бул
гаарыдан тигилип жасалган колго кийилүүчү кол ка | мээлетмээле этишинин аркылуу мамилеси. |
мээлөөмээле этишинин кыймыл атоочу. | мээлүн |
мээлүүсын. Акылдуу, акыл-эстүү. Шахтада көп иштеген курч
. мээлүү кыргыз турбайбы [дейт Андрей Капараалыны
] (Сасыкбаев). | мээнетзат. 1. Азап, убарасы көп кыйынчылык. Жакшы келсе &md
ash; дөөлөт, жаман келсе — мээнет (макал). Ошол ке
деги кедейлер өзгөчө башынан көп мээнеттерди өт |
мээнеткечсын. Эмгекчил, иштегенди жакшы көргөн, эмгекти сү
гөн. Биздин дыйкандар эзелтен мээнеткеч келет (&la
quo;Кыргызстан аялдары»). Иманахун абдан мээнет | мээнеткечтикзат. Эмгек кылууну, эмгекти сүйгөндүк. Бекжандын
ээнеткечтигине [Ражаб устанын] көзү жетип калды (
Абдукаримов). |
мээнеттенэтиш. 1. Кыйналып азап чегүү, азап тартып иштөө.
2.
мгектенүү, эмгек кылуу. Мээнеттенсеңер — сөөл
түн көрөсүңөр («Чалкан»). | мээнеттендирмээнеттен этишинин аркылуу мамилеси. |
мээнеттенүүмээнеттен этишинин кыймыл атоочу. | мээнеттүүсын. Азаптуу, шордуу, кыйын. Мээнеттүү күнгө кабыл
ып, Бек кейиди чиркин жан («Манас»). |
мээрмээрим менен бирдей. Мээри түшүп калды. Эненин мэ
ри кандай (Шимеев).
♦ Мээр чөбү бар — бирөөн
өзүнө тез тарта турган, тез бура ала турган (адам | мээрбансын. Мээримдүү, кайрымдуу, сүйкүмдүү, сүймөнчүлүк
түү. Назгүл да мээрбан ападай [Гүлайымды] бооруна
кысты (Бейшеналиев). |
мээрбандыкзат. Мээримдүүлүк, сүймөнчүлүктүүлүк, кең пейилд
үлүк, кайрымдуулук. Нурмат өзгөчө мээрбандык мен
ен атасына карады (Абдукаримов). | мээрдүү |
мээримзат. Сүймөнчүлүк, жагымдуу мүнөз, күйүмдүүлүк, ка
рымдуулук, сүйгүнчүктүүлүк. Ушул учурда эне кади
мки энелик мээрим менен элжиреп карады (Байтемир | мээримдүүсын. Сүймөнчүлүк менен, сүйкүмдүү, кайрымдуу, сүй
үнчүктүү, жайдары. Атам эмнегедир мээримдүү жылм
айып турду («Жаш ленинчи»). Эне деген ошондо |
мээримдүүлүкзат. Мээримдүү, сүйкүмдүү сапаттар, сүйгүнчүктүү
үк,
жайдарылык. Айым эне өтө мээримдүүлүк менен
ебересинин маңдайын сылады («Кыргызстан пион | мээримсизсын. Мээрими жок, сүйкүмсүз; таш боор. Тууганбай у
ундай мээримсиз киши экен ээ, — дешип тууганда
р өздөрүнчө кейий баштады (Каимов). |
| мээрман | |
| |
| |
| |
=
=