 калыс сын. 1. Туура сүйлөгөн, чынын айткан, баарына теги
караган, адилет. Ар кайсыны тең ойлойт Азамат эр
ин калысы (Осмонкул).
2. Эки тарапка тең кошулбай, |
калыстык зат.1. Туура сүйлөөчүлүк, чынчылдык, баарына теги
караган адилеттүүлүк. Жашынан өзүн ак ниеттүүлү
ккө, калыстыкка, тактыкка, эмгекке үйрөтүү керек ( |
камыр зат. Нан, кесме жана башка жасоо үчүн унга суу же
ээде сүт кошуп жуурулган масса. [Саадат менен Зей
неп].. бири камыр жууруса, экинчиси сорпону сапыра |
камыра: камырап койбоо — кенебөө, оюна, капарына албо
, кам санабоо. Камырабай кайраттанып иштей бер (О
монкул). Азырынча камырабай жата бер (Каимов). |
камырабастык зат. Эч нерсени оюна, капарына албастык, кенебест
ик, кам санабоочулук. |
каада зат.1. Салт, үрп-адат. Калың кыргыз журтунун Каада
ын байкап көрөлү («Манас»). Кары билет каада
ны, Карчыга билет сонону (макал).
- 2. &n
|
каадалуу сын. 1. Кадырлуу, сыйлуу, барктуу. Темир үйгө каада
луу конок чакырды (Сыдыкбеков).
- 2. &nbs
p; Орундуу, |
каакым зат. Сары гүлдүү, уругунун учунда үлпүлдөк сабак
асы бар өсүмдүк. Жыпар береги аары коно калган ка
акымдан көзүн албай мостойду (Сыдыкбеков). |
каала этиш. 1. Жактыруу, көңүлсүнүү, жакшы көрүү. [Омор]..
өзү каалап, мектеп багына күзөтчү болгон (Сыдыкбе
ков).
2. Тилөө, самоо, эңсөө. Ар ким бактылуу болуун |
каалга зат. Короого, үйгө кирүүчү жердеги ачылып-жабылы
туруучу жыгачтан же темирден жасалган эшик. Куд
ке сырттан кыйкырат: «Каалганы ачкын» — |
каалгуукаалгы этишинин кыймыл атоочу. |
каалгыэтиш. 1. Үргүлөө, жарым уйкуда болуу. Каалгып уктап
отурат. Жайлоого көчүп баратканда жүктүү төөнүн
үстүндө... каалгып отурган Токтогул көчтүн кайсы |
каалгыткаалгы этишинин аркылуу мамилеси. |
каалоокаала этишинин кыймыл атоочу. |
каамыт зат. Атты арабага, чанага ж. б. чеккенде мойнуна к
йгизүүчү, жыгачтан жасалып, сыртын кийиз жана ка
ыш менен каптаган шайман. Аттын мойнун каамыт өй |