 дуб | дубазат. дин. 1. Өлгөн адамдарга куран окуп, бата кылуу.
Алакан жайып, дуба окуп, Далайдыналган жоргосун (
Осмонкул).
2. Ар кандай максатка ылайык дем салуу |
дубакөйзат. дин. Дубалоочу, дуба кылып, дем салуу. | дубалзат. Имараттын, там уйдун ж.б. керегеси; короо-жайд
ын же башка нерселердин топурактан, кирпичтен ж.б
. тургузулган тосмосу. |
дубалаэтиш. Дуба окуп сыйкырлоо, сыйкырлап коюу. Элдияр
кара ташты дубалап, кара суунун түбүнө салып ташт
ап, ал да аттанды («Эр Табылды»). | дубалатдубала этишинин аркылуу мамилеси. |
дубалоодубала этишинин кыймыл атоочу. | дубанзат. тар. Аймак, уезд, район. Бир дубан элге даңкы ч
ыккан. Бир дубан келсе да жетерлик оокат бар (Байт
емиров). |
дубаназат.Эл кыдырып диндик үгүт таратуучу тилемчи, кай
ыр сураган адам, диний фанатик. | дубликатзат. Кандайдыр бир документтин түп нускасындай к
чү бар экинчи нускасы. |
дугдуйэтиш. Кабагын салып дулдуюу. | дугдуйтдугдуй этишинин аркылуу мамилеси. |
дугдуңдаэтиш. Жумуру тарткан толук адам, ыкчамдаган, эки ж
акты карабай өз бетинче кыймылдоо, күжүрмөн арак
тте болуу. Какылдак дугдуңдап кетмен чапса да, кү | дугдуңдоодугдуңда этишинин кыймыл атоочу. |
дугдуюудугдуй этишинин кыймыл атоочу. | дудуксын. 1. Кулагы укпаган жана сүйлөө жөндөмү жок ада
.
2. өт. Көп сүйлөбөгөн, унчукпаган адам. Өзүңө жак
паса эле дудук болуп, сүйлөбөй каласың («Чалка |
дудуктанэтиш. Дудукка окшоп сүйлөбөй калуу; кекечтенүү. Б
рөө да мен чыгам деп сөз айтпастан, Мостоюп карап
турду дудуктанып (Бөкөнбаев). | дудуктануудудуктан этишинин кыймыл атоочу. |
| дукаба | дулдугуйсын. Дулдуйган, дулдуюп унчукпаган. |
дулдуйэтиш. Таарынган же капа болгон кейипте унчукпай к
оюу, сыртын салып, сөз катпоо. Кабагын бүркөп, жаа
у күндөй дулдуюп отурган (Байтемиров). Эргеш дулд | дулдулзат. 1. Тулпар, талбаган күлүк. Жылкы эркелетет бал
асын кулунум деп. Минсе, чапса арыбас дулдулум де
(Баялинов).
2. өт. Чарчабас, чаалыкпас, кайраттуу. |
| думана | думбалаэтиш. 1. Ороп-чулгап коюу, чүмкөп жылчыксыз кылып б
екитүү, Айранды думбалап ороп кой, жука жапсаң ую
ай калбасын («Ала-Тоо»). Палоону думбалап де |
думбалоодумбала этишинин кыймыл атоочу. | думугуудумук этишинин кыймыл атоочу. |
думукзат. 1. Үп болуп, аба жетпей дем кысылуу.
2. өт. Кысы
уу, муңга батуу. Кайгырсам муңду ким угат, Айтпас
м ичим думугат («Кедейкан»). | думуктурдумук этишинин аркылуу мамилеси. |
дуруссын. Туура, ылайык; түзүк, жакшы. Уккандар айтар ду
рус деп, Орундуу болсо кебимди (Осмонкул). Дурус с
з, иним, сенин бул айтканыңдын жөнү бар (Жантөшев) | дурустаэтиш. Жакшылоо. түзүктөө. Эми материалдарды алары
ң менен дурустап иште (Жантөшев). Дурустап карачы.
|
=
=