Menü
Эл-Сөздүк

тоң

тоң (сын а.)
тоң моюн
тоң кулак

тоң-

тоң-
тоңгон жер
тоңбий (эск.)

тоң

I зат. 1. Муздаган, муз болуп калган, суук кармап катуу болуп калган абал. Буудан ат ташыркабайт тоң болбосо (Барпы). Жердин тоңу жибиди.
2. Быша элек, бышып жетиле элек. Тоң алма.
3. Ийкемдүү эмес сүйлөшүүгө, мамиле жасоого эптүү эмес. Тоң киши. Тоң мамиле кылуу.
ТОҢ II этиш. Үшүү, сууктан муз болуп катуу. Жамынып жатар төшөк жок, Буттарым тоңуп муз болду (Токтогул). Сакал-мурутуна муз тоңо түшкөн экен (Байтемиров).

Также найдены следующие похожие слова на Кыргызском языке
strtoupper(KG)
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
тоң