жаир. межд. о!; жа алда! о аллах!; жа арбак! о духи (предк в) !
| жаажаа I 1. лук (оружие); канаттуу жаа стрела с оперение ; жаалары өгүз белиндей фольк. у них (у богатырей) трелы с бычью спину; жаа тарт- или жаа чой- натягив |
жаадыр-понуд. от жаа- III 1. вызывать атмосферные осадки; 2. п рен. засыпать чем-л., направлять что-л. во множест е; ок жаадыр- обстреливать, засыпать градом пуль; с | жаадырт- |
жаадырууи. д. от жаадыр-; ок жаадыруу обстрел, обстреливани е.
| жаазар. южн. то же, что желдик.
|
жаак1. челюсть; үстүңкү жаак верхняя челюсть; астынкы ж ак или алдынкы жаак нижняя челюсть; чап жаак худо ёкий (но не скуластый); жаак эти мускулы щёк; жаак т | жаакташ-(ср. жаак 6) бранить друг друга, перебраниваться, пр епираться; эки кишинин жаакташа айтышып жатканын укту он услышал, как два человека перебранивалис |
жаакташууи. д. от жаакташ- перебранка, препирательства.
| жаактуу1. имеющий скулы; жаактуудан кепшебес загадка со с улами, (а) нежвачный (отгадка жылкы лошадь); 2. пере . человек; жаактууга жай бербеген тот, от кого люд |
жаал,жаал, жаалы ар. злоба; злобный; жаалы келип или жаал сы келип (он) обозлившись; жаалын жүзгө алыптыр фо льк. на его лице появилось выражение злобы (букв. | жаала-1. набрасываться, нападать скопом; 2. (о массе) выраж ать (словами, криками) неодобрение, возмущаться; т аныгандар да, тааныбагандар да туш-туштан жаалап |
жаалаш- | жаалдан- |
жаалдык | жаалууист. лучник; воин, вооружённый луком.
|
жаалы | жаанжаан I дождь; сув жаан южн. дождь; кар жаан южн. снег ( когда он идёт); ак жаан ситничек, мелкий, моросящий дождь; жатканга жаан жукпайт или жатканга жаан ти |
жаангер,жаангер, жаангир ир. 1. завоеватель вселенной, влас итель мира; 2. уст. империалист.
| жааннамар. геенна, преисподняя, ад; ал өңдөнгөн байларың ж аннамдан кутулбас стих. таким вот богачам, как о , геенны не избежать.
|
жаанчыл | жаапдеепричастие от жап- III; жаап-жашыр- см. жап- III 1.
|
жаарапыяуст. то же, что география.
| жаарупалык |
жаары-~: ава жаары- см. абажаары-.
| жаасынар. ясин (36-я сура Корана); жаасын окуп, жайлаган, ад мды жолдон алдаган фольк. прочитав суру "ясин", он заговаривал погоду, людей с пути сбивал; жаасын с |
жаатар. 1. сторона; враждебная сторона; жаат бол- раздел ться на враждующие между собой группы; эки жаатты н арасы айыгышып кырчылдаша баштады обе стороны, | жаатташжаатташ I сторонник (одной из препирающихся или вр аждующих сторон). жаатташ- II разделяться на вражде ные группы.
|
жаатташтыр-понуд. от жаатташ- II являться причиной вражды; раз еления на враждебные группы.
| жаатчылсклонный к вражде, к склоке; склочник; кайраштырып , сөз айтып, жаатчыл кылды элимди фольк. натравлив ая речами друг на друга, склонил он мой народ к вр |