-
даң
-
I зат. Жарыя, даңаза. Бул дагы баатыр жан болот, Кылганы журтка даң болот (Тоголок Молдо).
♦ Даң салуу — шаттануу, шаттанып ойноп-күлүү, элирүү. Тай, кулундар даң салып, Даакылары түлөсүн (Осмонкул). Кутулдук калың жоодон деп, Кунан чаап, даң салып («Манас»).
ДАҢ II: даң-даң туур. Металлды урган да, мылтык атылганда ж.б. учурларда чыккан ачык, көтөрүңкү табыш, үн. Коңгуроонун үнү даң-даң этет (Маликов). Мылтык даң этти.
Также найдены следующие похожие слова на Кыргызском языке
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
даң