верхом I нареч. разг. 1. (по нагорной части местности) өөдө жагы менен, жогору жагы менен; идти верхом жогору жагы менен баруу (жүрүү); 2. разг. (выше краёв) толтура, мелт-калт; налить стакан верхом стаканды мелт-калт толтуруу. верхом II нареч. атчан; ездить верхом атчан жүрүү.
