Найдены по другим направлениям
-
буркан
-
буркан I
подражательное слово;
буркан-шаркан грохот, треск;
буркан-шаркан түш- метать громы и молнии;
буркан-шаркан түшүп ыйла- плакать надрываясь; заливаться горькими слезами (сопровождая плач выкриками и бранью).
буркан II
(в эпосе, когда речь идёт о калмыках или катайцах) бурхан, идол;
колоодон кылган бурканга ошолор тобо кылат - деп угуп фольк. услыхав, что они поклоняются бурхану, сделанному из бронзы;
көрөмүн буркан жазганын фольк. испытаю то, что бог судил.
-
БУРКАН
-
БУРКАН — топоним. Кытай, калмактар башта басып алган ата-журтун кыргыздар бошоткондо, калмактын айрым бөлүктөрү качып барып жашынып, бурканынан жардам сураган жер. Ошондон тартып ошол жер Б. аталып калган (Кол жазмалар фондусу, 576-инв.). Географиялык реалияда Кочкор өрөөнүндөгү жайлоо.
-
БУРКАН
-
БУРКАН — эпосто калмак-кытайларда колодон жасалган кудайынын (идол) сөлөкөтү. Б-га сыйынат, аны олуя кудай катары көрүшөт. «Манас» эпосунда да ушундай мааниде чагылдырылган: «Калмакча динге кирди дейт, Жүк бурчунда бурканын Кудайым деп жүрөт дейт» (Саякбай Каралаев, 1. 108).
-
БУРКАН
-
БУРКАН — эпизоддук кейипкер, калмак калдайы. Текес кандын өлгөнүн угуп кол курай баштаган Орго канга жыйырма миң колу менен келип кошулат (Сагымбай Орозбаков, 2. 72, 77).