тутуу I зат. 1. Боз үйдүн уук-керегесин каптап турган жабуусу. Тутууларын самтыратып эки кара үй турат (Жантөшев). 2. туурдук менен бирдей. ТУТУУ II тут этишинин кыймыл атоочу.
