: дабыр-дүбүр — жамгыр, мөндүр жааганда, майда нерселер (жемиштер, шагыл, майда таштар) күбүлүп, куюлуп түшкөндө ж.б. чыккан дабыш. Дабыр-дабыр дабырап, алма жыйсак ыр ырдап (Осмонов). Бир кезде дабыр-дүбүр этип эле таш кулаткан дүбүрт чыгып калды (Бөкөнбаев).
