-
каң
-
каң I
место спайки, соединения (в поделках из жести или листового железа);
чака каңынан чыгыптыр ведро разошлось по швам.
каң II
звукоподражание звону (напр. от удара по пустой металлической посуде; ср. каңк);
каң-куң шум, гвалт;
айыл ойгонду, каң-куң табыш чыкты аул проснулся, послышался шум.
-
каң
-
-
каң
-
-
каң
-
зат. Калайдан, тунукеден ж. б. металлдан жасалган идиштердин, буюмдардын тешиктерин каңдаган, беттештирип данакерлеген жери. Чака каңынан чыгыптыр.
Мындан бөлөк Кыргызском тилинде табылган окшош сөздөр:
