-
далдай-
-
1. (о ком-чём-л. огромном и неуклюжем) разлечься, распластаться;
жаткан экен далдайып фольк. он (верзила) лежал, распластавшись;
2. иметь несуразный, неуклюжий, растерянный вид;
түшүнө албай, далдайып турду да калды не будучи в состоянии понять, он растерянно стоял.
-
далдай-
-
далдай-, далдаюу, далдаят
-
далдай
-
этиш. 1. Далдагай тартып, калдайып чоң көрүнүү, дардаюу. Далдайган чоң караан. Далдайган чоң киши.
2. Аң-таң болуу, эмне кыларды билбей калуу, делдейип туруп калуу. Түшүнө албай далдайып турду да калды. Алат экен бурут деп, Адамдын көбү далдайды («Манас»).
So following similar words is found:
