өктө зат. Орундалбаган доо, ишке ашпаган тилек, өкүттө калгандык. Өзү келип сүйлөшүп, Өктөсү жок узатсын («Курманбек»). Мен турмушка сараң ач көз эмесмин, Өктө кылып, ай, аз бердиң дебесмин (Осмонов).