калып

Кыргыз тилинин түшүндүрмө сөздүгү (kg-kg)

калып

зат.1. Жасалуучу, куюлуучу нерсенин үлгүсү, кеби. [Аскар].. ылайды күрөктөп сузуп, калыпка карай ашыгат (Сыдыкбеков). [Назаров].. күрөк алып, калыпка топурак ыргытты (Убукеев).
2. Белгилүү бир абал. [Эрке кыз].. жылмайган калыбын жазбай, кеп салды (Байтемиров). Көчөдөгү көрүнүш күндөгү калыбында (Жантөшев).
¨ Калып алуу — 1) көнүп калуу, үйрөнүп калуу, адатка айлануу. Жедеп ага
калып алып калганбы, Күмүш жанатадан бери бир канча ирет эки жагын кылчактап карады (Байтемиров); 2) кеп алуу, орунтуктуу. Калыбына келүү — мурунку абалына, мурунку ордуна келүү, баштагысындай, мурункусундай болуу. Аз күндө айыгып бул жарат, Калыбыма келермин («Эр Табылды»). Байланыш калыбына келтирилди (Бөкөнбаев).

Основные характеристики

Часть речи

Имя существительное

Ед. число

калып

Множ. число

калыптар

Падежи

Ед. число

^{Кто?, Что?}

калып

^Чей?

калыптын

^{Кому?, Чему?, Кому?, Куда?}

калыпка

^{Кого?, Что?}

калыпты

^{Где?, У кого?}

калыпта

^{Где?, У кого?}

калыптан

Падежи

Множ. число

^{Кто?, Что?}

калыптар

^Чьи?

калыптардын

^{Кому?, Чему?, Кому?, Куда?}

калыптарга

^{Кого?, Что?}

калыптарды

^{Где?, У кого?}

калыптарда

^{Откуда?, От кого?}

калыптардан

калып

Ед. число

Множ. число

Кыргыз тилинин морфологиясы