-
угодить
-
сов.
1. кому-чему, на кого-что (удовлетворить) жагуу (бирөөгө жагыштуу иш кылуу; көңүлүн алуу);
на всех трудно угодить элдин баарына жагуу кыйын;
2. разг. (попасть куда-л.) кокусунан түшүп калуу, дал тийүү, барып тийүү, бир тийүү, дал тийгизүү;
лиса угодила в капкан түлку кокусунан капканга тушүп калды;
он угодил лбом в дверь ал чекеси менен каалгага бир тийди;
угодить камнем в окно ташты терезеге дал тийгизүү.
Можете поискать примеры использование слово Эл-Создук:
угодить