сов. 1. кулап калуу, бузулуп калуу; стена развалилась дубал бузулуп калды; 2. перен. (прийти в упадок) кыйроо, бүлүнүү, бузулуу; не дать делу развалиться иштин бүлүнүшүнө жол бербөө; 3. разг. созулуп жатуу, сулап жатуу, жантайып жата кетүү; развалиться в кресле креслого жантайып отура кетүү.
