кекей- 1. задирать голову;2. перен. гордиться, важничать; принимать гордую позу, иметь надменный вид.
кекей этиш. 1. Кекейүү, кержейүү, башын бир аз жогору көтөрүү. [Карымшак].. муунгандай болуп кекейип калды (Байтемиров). 2. өт. Көтөрүлүү, менменсинүү
