топор зат. 1. Жарды, колунда эчтемеси жок жакыр. Мал жайганды билбеген топор койдун баарын кырып таштады (Аалы). Ай сайын алым жөнөтүп, Топор боло жаздадык («Семетей»). 2. Чобур, тукур. Жамаң алында мунун жоргосун көр топордун (Сыдыкбеков).