көлчүк зат. Суу токтогон жер, көлчө. Бөөт, көлчүк сазы бар, Бөлүнгөн өрдөк, казы бар («Манас»). Баткактуу көлчүк суусунда, Бакалар чуулап чардаган (Маликов).
