алакет зат. Убаракерчилик; машакат, өтө оор абал. Чаргын катуу алакетке түштү (Сыдыкбеков). Өмүрдүн сан алакет жоругунан Бир жолу кутулганбыз убайымсыз (Элебаев). ♦ Жан алакетке түшүү к. жан I.
