 эпигонм.
эпигон (бир коомдук - саясий, адабий, илимий ж.б. -
багытты жактаган, бирок өзүнүн чыгармачылык өзг
чөлүгү болбогон киши).
| эпигонский~, ая, -ое
эпигон-го т.; эпигондук.
|
эпигонствоср.
эпигондук (см. эпигон).
| эпиграммаж.
эпиграмма (1. сатира түрүндө жазылган кыскача ыр
; 2. байыркы гректерде - эстеликке, молого, үйдүн бо
оруна ж.б. жазылган кыскача ыр).
|
эпиграмматический~, ая, -ое
эпиграмма-га т.;эпиграммалык;
эпиграммат
ический выпад против кого-л. бирөөгө каршы эпигра
ммалык кылык көрсөтүү.
| эпиграфм.
1. эпиграф (текстке кыскача түрдө түшүнүк жана н
гизги идеясын берүү максаты менен чыгарманын ба
ыпа же ар бир бөлүмдүн четине жазылган кыскача ц |
эпиграфикаж.
эпиграфика (байыркы жазуулар жөнүндөгү илим).
| эпидемиологм.
эпидемиолог (эпидемиология боюнча специалист).
|
эпидемиологический~, ая, -ое
эпидемиология-га т.; эпидемиологиялык;
э
идемиологическая лаборатория эпидемиологиялык
лаборатория.
| эпидемиологияж.
эпидемиология (жугуштуу оорулардын чыгышынын ж
ана күчөшүнүн закондорун, ал оору менен күрөшүү,
ны эскертүү чараларын изилдөө жөнүндөгү илим).
|
эпидемический~, ая, -ое
эпидемия-га т.; эпидемиялык;
эпидемическ
е болезни эпидемиялык оорулар.
| эпидемияж.
эпидемия (жугуштуу оорунун абдан жайылып кетиш
);
эпидемия гриппа грипптин эпидемиясы, грипп оор
сунун эпидемиясы.
|
эпидремаж. анат.
эпидерма (айбандардын терисинин жана кээ
ир өсүмдүктөрдүн кыртышынын эң сырткы катмары).
| эпизодм.
1. (происшествие, событие, незначительный случай
) эпизод, окуя, болгон окуя;
доехать без всяких эпи
одов эч кандай окуясыз жетүү;
2. лит. эпизод (өзүнч |
эпизодический~, ая, -ое
дайыма болуп турбаган; кээ бир убакта, м
згил-мезгили менен болуучу;
эпизодические встреч
и мезгил-мезгили менен кезигишүү.
| эпизодичный~, ая, -ое
см. эпизодический.
|
эпизоотический~, ая, -ое
вет.
эпизоотия-га т.
| эпизоотияж. вет.
эпизоотия (малдын өлөт, темтең, шарп сыякту
жугуштуу ооруларынын кең таралышы).
|
эпикуреецм.
эпикурчул (1. филос. эпикуреизмди жактоочу; 2. өз
ыргалчылыгын, сезим ыракатын бардык нерседен жо
ору коюучу адам).
| эпикуреизмм.
эпикуреизм (1. филос. байыркы гректердин философ
у Эпикурдун динге каршы материалисттик окуусу; 2.
Эпикурдун окуусун бурмалаган буржуазиялык көз к |
эпикурействоср.
эпикурчулдук (сезим ыракатына, назик турмушка
берилип кетүүчүлүк).
| эпилепсияж. мед.
эпилепсия, талма (эс-учун жоготуп, талма сыя
ктуу болгон нервдик оору).
|
эпилептикм. мед.
эпилептик (эпилепсия, талма менең ооруган к
иши).
| эпилептический~, ая, -ое
эпилепсия-га т.
|
эпилогм.
эпилог (1. байыркы грек драмасында - актёрдук ние
тин же оюндун мүнөзүн түшүндүрүп, көрүүчүлөргө к
рата айтылган корутунду; 2. көркөм чыгарманын кор | эпистолярный~, ая, -ое
эпистолярдык (кат формасында);
роман в эп
истолярной форме эпистолярдык формадагы роман (к
ат жазышуу формасындагы роман).
|
эпитафияж.
эпитафия (көр үстүндөгү жазуу).
| эпителийм. анат.
эпителий (дененин сыртын каптап бир-бирин
тыгыз жаткан, түрдүү формадагы клет калар).
|
эпитетм. лит.
эпитет (көбүрөөк кооздоого жетшиүү үчүн кө
көм адабиятта бир нерсенин атына кошумчаланып а
тылуучу аныктама, мисалы Манастан"Көк жал", "Кабы | эпицентрм. геол.
эпицентр (жер титирөө борборунун чөйрөсү).
|
=
=